پست های وبلاگ

درود خانم فرشیدفر گرامی
ممنون از حضور پرمهرتون
بالا رفتیم راست بود
پایین اومدیم دروغ بود
قصه ی ما شلوغ بود

همیشه گفتم بازم میگم شاعر، نویسنده یا هر اهل هنر دیگه ای رسالت داره که خودشو جای افراد و اشیاء و پدیده های مختلف بذاره و حس و حال اونایی رو که امکان بیان غم و شادی و درد و... خودشونو ندارن بیان کنه
زمانی شعری از زبان یه بیوه زن نوشته بودم در حالیکه هیچوقت بیوه زن نبودم! یا داستانی از زبان یه پاکت چیپس نوشتم! یا داستانی از زبان یه گوسفند، در حالی که هیچوقت چیپس یا گوسفند نبودم(البته اگه نظریه ی داروینیسم نیاد یه چیز دیگه بگه )
این داستان پیامی داره
و اون اینه که:
اگه احساسات طرف مقابلمون رو نادیده بگیریم و بی توجه باشیم و خودخواهانه تصمیم بگیریم حتی اگه صادق باشیم باز هم زمینه رو برای آسیب به خودمون و طرف مقابلمون فراهم کردیم...
تقریبا تموم داستانهای کوتاه این حقیر(و اشعار طنز و بیشتر عاشقانه ها)غیر واقعی و تخیلی هست، و اصولا هدف این حقیر چه در شعر، چه داستان، چه نقاشی، چه موسیقی، و چه مقاله ها و کتابهام، ایجاد زمینه ای برای تفکر و اندیشیدن هست، البته خودم مثل هر انسان دیگه ای اعتقاداتی دارم ولی هرگز سعی نکردم به دیگران تحمیل کنم. خلاصه ی اعتقادات این حقیر سه چیزه:
پاکی
محبت
احترام
نه تنها نسبت به انسان، بلکه نسبت به تمام جهان آفرینش.
شاد باشید

سلام شاعربانو
مگه داستان ترسناک بود؟! بذار یه بار دیگه بخونمش ببینم چی نوشتم!
شاد باشید

اگه قتل و سنگسار ترسناک نیست
من دیگه حرفی واسه گفتن ندارم