هارمونیک بودنِ همه جانبه یِ یک اثر(جاندار یا بی جان.) در دستگاهِ آفرینش از هر لحاظ (ظاهری و باطنی )زیبایی به معنایِ واقعی و البتّه در سطحِ نهایی نام دارد.
در تعبیری دیگر قرار گرفتنِ مجموعه ای از ارزش هایِ ناب و گیرا و شاخص هایِ برتر در کنار هم معرّفِ اثری زیبا بوده و می تواند شایسته و برآزنده و نمونه قلمداد گردد.
این هارمونی در یک رشته و نیز تنها در موردی خاص از یک اثر هم می تواند معرّفِ زیبایی باشد ، چون زیبایی مثلِ هر چیزِ دیگر در جهانِ هستی مطلق نمی باشد و همچنین سطوحِ مختلفی دارد.
بی تردید وجودِ هر چه بیشتر هارمونی در یک اثر که در برگیرنده یِ زیبایی هایِ مختلفِ شناخته شده در جهانِ هستی باشد می تواند کاملتر ، ارزشمندتر ، قابلِ توجّه تر و پر حاصل تر برشمرده شود.
پذیرفتنی نیست و نیز بعید است یک اثر از لحاظِ هارمونی کامل و در بر گیرنده یِ تامِ همه یِ زیبایی ها کنارِ یکدیگر بوده و از هر لحاظ(از لحاظِ شکل و ترکیب و ظاهرِ قابلِ درک با حواس پنجگانه یا معنا و ضمیر و باطن و آنچه با قوّه یِ احساس و خردمندی قابلِ دریافت و برداشت است.) بتواند شاخص قلمداد گردد امّا می شود دارایِ درصدِ بیشتری از آنچه عیارِ ارزش را بالا می برد و آن را در حدِّ برتر معرِفی می کند باشد.
همین دلیل باعث شده زیبایی ها در دسته هایِ خاص و مختلف به صورتِ جدا معرّفی شده و هر یک پدید آورنده یِ هنری در زمین گردند که قابلیّت ترکیب و کنارِ هم قرار داده شدن برایِ خلقِ آثارِ چشم ، دل و روح نواز را داشته باشند.
به عنوان مثل زیباییِ صورت و تصویر ،(آنچه به چشم می آید و شاملِ زیباییِ رنگ ها ، شکل ها ، ترکیب ها و ...هم می شود.) نقاشی و عکاسی و فیلم و مجسمه سازی ، زیباییِ صدا ، موسیقی و آواز ، زیباییِ معنا ، انواعِ نثر و حکایت و شعر(کلاسیک و یا جدید.) را شکل داده و پدید آورده و انسان هایِ بی شماری را از این طریق به خلقِ آثارِ بدیع و جاودانه معطوف داشته اند.
با شنیدنِ واژه یِ هنر آنچه در ذهن تداعی می گردد تعدادِ مشخّص از قالب هایِ شناخته شده و کلاسیک است که از تعدادِ انگشت های دست هم کمتر و هر روز از طریقِ رسانه هایِ دیداری و شنیداری بیش از پیش و دقیقتر معرّفی و به آن پرداخته شده و در معرضِ دیدِ انسان ها قرار می گیرد.
از نگاهِ بنده هر فرایندی در زمین می تواند تداعی کننده یِ زیبایی(حتّی آنچه از لحاظِ ظاهر بد و به زعمِ انسان زشت قلمداد می گردد زیرا همین زشتی ها معنی بخش زیبایی ها بوده و بدی ها ارزش و بهایِ خوبی ها را مسجّل نموده و هر یک پیامی رهگشا را جهتِ رسیدنِ انسان به تجاربِ بهتر و بی نقص تر سمتِ همزیستیِ مسالمت آمیز تداعی می کنند.) و معرّفِ هنر و منجر به خلقِ آثارِ ارزشمند و هر انسان می تواند یک هنرمندِ واقعی دستِ کم در یک رشته باشد.
هنر به شاخص شدنِ یک زیبایی و یا آنچه به زیبایی منجر گردد و وجودِ هارمونی در یک اثر اطلاق می گردد آنچنان که خردمندانه دارایِ جاذبه گشته و هر چه بیشتر به چشم آمده و انسان را به تفکر و اندیشه واداشته و به دریافتِ پیام و درسِ درستی جهتِ بهزیستی و سلامتیِ روحی ، روانی ، جسمی و اخلاقی گردد.
هنرمند کسی است که قابلیّت و مهمتر تمایلِ پدید آوردنِ هارمونی و خلقِ اثر را دارد و فرایندِ لازم را مطابق با سلیقه و استعدادهایِ ذاتیش برایِ به نمایش درآوردن و برجسته ساختن و تجلّی و تبلورِ هر بیشترِ یک زیبایی انجام می دهد.
هنر بیانگر و تجلّی بخشِ زیبایی و بستر و زمینه ای است تا انسان در آن کانون رشد و نمو نموده و به خلّاقیت و ابتکارِ عمل پرداخته و با پدید آوردنِ جلوه هایِ ویژه به خود ارزش و اعتبار و افتخار ارزانی داشته و نگاهِ همنوعان را نیز سمتِ هدف و منظوری شایسته و پیامی رهگشا و آنچه به انگیزه و امید انجامد و نشانه و اشاره ای گردد تا خط و مشی و راه کارِ مفید و سازنده ای جهتِ رفاه و نیک بودِ جامعه یِ بشری در همه یِ زمینه ها تداعی شود سوق داده و معطوف سازد.
از آنجا که انسان مطابق با کشش هایِ ذاتیش زیبایی طلب بوده و سمتِ آن گرایش دارد و سویش جذب می شود می تواند زبانِ مشترک و وسیله یِ کارآمدی جهتِ انتقالِ پیام هایِ سعادت بخش و آنچه به عشق و همزیستی مسالمت آمیز و یکپارچگیِ نسل بشری کمک می کند به جامعه یِ انسانی بدونِ هیچ حد و مرزی باشد.
هنر به معنای ِواقعی تجلّیِ استعدادِ ذاتیِ بشری برایِ خلقِ زیبایی است و این آفرینشِ زیبایی به هر صورت و در هر رشته ای می تواند باشد و به چیزی اطلاق می گردد که بتواند نظر و توجّه یِ انسان را به خود جلب و معطوف و متمایل و ثمر و فایده و مفهمومی سازنده را به دنیایِ پیرامون عرضه دارد و این امر به رشته هایِ خاصِ هنری که امروزه در دنیا موجود می باشد محدود نمی گردد بلکه از نظرِ بنده هر چیزی که بتواند انگیزه و امید و هدف بیافریند و به معنا شدنِ زندگی و چگونه زیستن در دنیا به زیباترین شکل کمک کند هنر نام دارد حتّی اگر به اندازه یِ زیبا سخن گفتن و به درست رفتار کردن (گفتار و کردارِ زیبا به شرطِ هدفمند و آگاهانه و متعهّدانه بودن.) محدود شده باشد.
وجودِ کارهایِ هنری در زندگیِ انسان با هدف و منظوری سازنده مطابق با استعدادها و قابلیّت هایِ شخصی و خلقِ آثار و محصولاتِ مختلفِ تخصّصی می تواند تأثیراتِ قابلِ توجّهی را در زمینه یِ رشدِ اعتماد به نفس و پدید آمدنِ احساساتِ خوشایند داشته باشد که همین امر سببِ موفقیّت ، کامیابی و پیشرفتِ کارها در ارکانِ مختلفِ زندگی می گردد.
کارهایِ هنری آنگونه که رایج است و معمول و معروف فقط خلاصه در هفت رشته یِ معروف نمی شود و تنها منحصر به خلقِ آثاری همچون نقاشی و خطاطی و نیز در زمینه یِ شعر و داستان نویسی و فیلم سازی و بازیگری و خوانندگی و نوازندگی و طراحی و مجسمه سازی نمی باشد و می تواند در زمینه هایِ مختلف مثلِ هنرِ سخنوری ، هنرِ تجزیه و تحلیل ، هنرِ طراحی و تولیدِ سازه هایِ صنعتی ، هنرِ ساختمان ، پل و جاده سازی ، هنرِ مدیریّت و نیز هنرِ ایجادِ دوستی و صمیمیّت مابینِ انسان ها و انتقالِ امید و انگیزه به آنان بسط پیدا کند.
پایان
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
شاهزاده خانوم 
یلدا با تاخیر مب
شاهین زراعتی رضایی (آرمان) 
از شاعر بزرگوار
اثری آموزنده و در خور تحسین و تعمق
سلام