درود بر استاد هادی محمدی رفیق دانای من
اتفاقا در بهترین زمان ممکن این پنجره نقد را گشودید
و این نشان از ریزبینی و نکته سنجی جنابعالی است
بنده هم تشکر می کنم از مدیر محترم سایت جناب احمدی زاده و بانی این مجله جذاب جناب فخوری و اساتید گرامی و دوستانی که با عشق همکاری می کنند
فضای خوب و مفرح مجله را غنیمت می شمارم ویک داستان کوتاه هم تعریف و زحمت را کم می کنم.
بی ربط است اما شنیدنش بد نیست
یک زمانی باشگاه بدنسازی می رفتم و خداییش خوب هم شده بودم از یه آدم لاغر و بدتیپ شصت کیلویی تبدیل شده بودم به یک جوان خوشتیپ هفتاد کیلویی و خودم این رو احساس می کردم.
اما آرام آرام تنبلی آمد سراغم و کم کم داشتم رهاش می کردم
همون موقع نیاز داشتم اطرافیانم بهم انگیزه بدند که مثلا فلانی عحب هیکلی به هم زدی و چه خوشتیپ شدی و....
اما دریغ از یک تعریف و تمجید(منظورم بیشتر همکارام هستند)
خلاصه من رها کردم و یواش یواش لاغر که نشدم تازه چاق هم شدم و اضافه وزن پیدا کردم.
در همان روزها یکی یکی شروع کردند محسن پس چرا ول کردی؟
چرا ادامه ندادی؟پسر چقدر خوشتیپ شده بودی وعجب هیکلی به هم زده بودی و....
خلاصه می خوام بگم تعریف و تمجید زمان داره و باید به وقتش تعریف و تمجید کرد و کم نگذاشت
من شخصا کوچکترین نکته ی مثبتی از هر شخصی ببینم سریعا بهش میگم تا متوجه بشه و براش انگیزه بشه نمیذارم وقتی کار از کار گذشت روضه بخونم براش
و دوست دارم بقیه هم همین رفتار رو باهام داشته باشند..
با آرزوی موفقیت برای مدیر محترم سایت
و اهالی محترم ناب
دوستدارتان محسن
یا حق🌹