پست های وبلاگ

سلام جناب ایوری

مطلب خوبی را متذکر شدید

من جور دیگر میبینم

گاهی انسان خودش نردبان می‌شود
و فرد پا روی آدم می‌گذارد و صعود می‌کند
و در آخر جفتکی هم نثار

امان از فراموشی ها

بمانید به مهر و بسرایید

درودها خدمت استاد نازنین جناب ایوری عزیز

نردبان

در جائی از زمین بی حصار
پدری را دیدم دیواری شده استوار
تا حایل شود نردبان کودکش را

فخوری⚘

سلام و عرض ادب خدمت شاعر اندیشمند جناب گلی بزرگوار
وقتی بنا باشد که از نردبان برای بالا رفتن استفاده شود، هیچ فرقی ندارد که نردبان ارزش بیشتری دارد یا آنچه تکیه گاه بر آن تکیه کرده است. چون هر دو لازم و ملزوم یکدیگرند.

اما آنکسی که بالا می رود!
با چه قصدی بالا می رود؟ با انگیزه دزدی یا دید زدن خانه همسایه بالا می رود و یا اینکه بالا میرود تا از درخت حیاط خانه خود، سیبی بچیند؟ یا اینکه بالا می رود تا کابل برقی را که دچار ایراد شده، رفع گیر نماید و روشنی را به خانه ها هدیه دهد؟

عرض حقیر این است:
حتی کسی که بالا می رود هم فی نفسه اهمیتی ندارد. ممکن است شخصی به دزدی اشتهار داشته باشد، اما در زمانی مشخص، از نردبان با قصد خیری بالا رود و بالعکس.

الأعمال بالنیّات

مؤید باشید.

درود بر استاد متفکر جناب ایوری گرامی
بستگی به این دارد که تکیه گاه نردبان خرد باشد یا جهل.
اگر جهل باشد که حرفی باقی نمی ماند ولی اگر خرد تکیه گاه باشد بالا رونده خردمند است در این حالت خرد و خردمند در وحدت بسر می برند.

سلام و عرض ارادت بر شما استاد سخن جناب شفیعی عزیز که با حضور و کلام گهر بارتان زینت بخش محفل هستید و خداوند بر عمر با عزت شما بیافزاید.
استفاده بردم
سپاسگزارم بزرگوار

هزاران درود

سلام
وعرض ادب

سلام دوست گرام
عرض خوش آمد

🦋🦋🌹

درود استاد بزرگوار
قلم سبزتان نویسا💐💐

درود جناب ایوری عزیز و فرهیخته
موضوع تامل برانگیز و اندیشه سازی را مطرح کردید.
بر روی آن تفکر خواهم کرد. سپاس بیکران
خدا یار و یاورتان باشد.

هزاران درود بر شما و عرض خوش آمد
سپاسگزارم از حضور ارزشمند و الطاف نظرتان
در پناه حق