پست های وبلاگ

آیا امروزه همه شاعر شده اند؟

جواب: نه

ابتدا با صراحت اعلام میکنم ایراد از عقب ماندن شاعران دو دهه ی اخیره که از پیشرفت ذهن آدمی غافل مانده اند کسانی که دستی در قلم داشتند و در همان قالبان غزل قصیده ووو نو و سپید ماندند فارغ از اینکه اجتماع، خود با پیشرفت تکنولوژی و حتی سرخطی آشنایی و خواندن اشعار قدیم و نو و با توجه به مشکلات معیشتی، که بر کسی انکار نیست خود باعث میشود ذهن آدمی نویساتر شود و خودِ زبان محاوره ی  اجتماع دَرکش نزدیک به ادبیات کهن تا معاصر شده. و سطح مطالعه لحظه ی و برخورد با شعرهای گوناگون در قالبهای مختلف بالاست پس عزیزم تو نمی‌توانی بگویی؛ ٫عاشق چشمانت شده ام، شیدایی نگاهت شده ام، زلفت را بده دستانم، شاعرو حیران شده ام،٫ الان پسره میخواد عشقش رو راضی کنه از این بهتراش تو گوشش میخونه.

تامل خوبیست دوست شاعر من اگر کمی تامل کنید که ساختار و ساختمان شعر فارسی محکوم بِ روز شدن است، نظر شخصی من، از وزن فاصله بگیر، از حتما قافیه ی مشابه فاصله بگیر به آهنگ و تصویر اضافه کن. امروز دیگر نمیتوانی بگویی شعر باید بیش از چند کلمه با قوانینی مشابه باشد، شعر ی بگو که مخاطبت بعده خواندنش احساس کند یک فیلم را یک تئاتر را و یا حتی یک لحظه از سرنوشت خود یا حتی اطرافیانش رامشاهده کرده است،

 ٫ پرتگاه عمیقیست، پاهایم میلرزد، بالهایم عاشق پرواز، سقوط ممنوع یا آزاد؟٫

دوست شاعر من پاشو که دوران حافظ مردم تقریبا به همان زبان حافظ حرف میزدن، زمان سعدی هم اینچنین، زمان سهراب و نیما هم به همچنین، اما آنچه را که نمی‌دیدن حافظ برایشان تصویر میکرد، سعدی برایشان تصویر میکرد تا نیما ووو.

شعر بگو خالی از هر بَندی، فقط تصویر بده با یه آهنگِ دلنشین.

شاعر باشی.🌹