پست های وبلاگ

.

درود آقای گلی گرامی
به امید شفای همه ی بیماران و دردمندان
سپاس برای پست ارزشمندتون

من آه باد را
در سینه ی افسرده ی پاییز می بینم
و شوق ِ آسمان را
در طلوع ِ تازه ی یک فصل،
من عشق و آتش و افسانه را
در سوز ِ سرما دوست دارم
و دست سایه را در آفتاب ِ داغ ِ تابستان
.
.
.
و می دانم
که در رگهای یک بیمار
امید ِ زندگی جاریست
و می دانم که در چشمان ِ یک محبوس
نگاه ِ گرم ِ آزادی نمی میرد
و می دانم
که روح زندگی زیباست...
(روح زندگی_ م. فریاد)

دریای دلتون آرام

سلام و درود....اگر رژیم غذایی درستی داشته باشند نه لاغر می شوند نه سیه چرده!...اگر از خانواده محبت ببینند از اندوهشان کم می شود....
و بیمار شدن جزیی از زندگی است و باعث لطافت نفس و نزدیکتر شدن به خدا می شود...
اینکه سرطان باشد یا دیالیز یا سکته مغزی..همه به خواست خدا است....و برای هر کس بالاخره در سنی پیش می آید...
من عزیزترین فرد خانواده ام چندین سال است دیالیز می شود به امید روزی که دستگاه دیالیز قابل کاشت در بدن ساخته و به ایران وارد شود.....صبور باشیم که جسم از آن ما نیست....ما مالک هیچ چیز نیستیم...از دور نبینیم..سخت نبینیم...پروردگار صاحب همه ما است

درود بر شما
چقدر خوب بخشی از رنجی که بیماران دیالیزی میچشند را تصویر کرده‌اید. خدا به همه بیماران تندرستی ببخشد
با آرزوی بهترینها