پست های وبلاگ

سلام و درود

روزی عقابی به خورشيد گفت :
تو چرا بي دريغ و بی مهابا و بی حیا
وَ بی احتسابی ، به هر بيغوله و خرابه ای می تابی؟ بدان که تو فقط بايد بر بلندای كوه ها ، به روی برف ها و بر زيبايی ها بتابی و بس.

خورشيد دستِ عقاب را گرفت و او را پيشِ خودش بُرد و از او خواست بگويد كه به كجا بتابد و به كجا نتابد!

ناگهان عقاب از آن بالا بالاها از پیشِ خورشید ديد كه هيچ كس و هيچ چيز از اين كُره ی خاكی حتی ديده نمي شود! چه برسد به اينكه بتوان بيغوله ها را از زيبايی ها تشخيص داد !...
از آن بالاهيچ فرقی بينِ هیچکدام از اینها نبود و ديده نمی شد.
"از آن بالا" همه ی اين ها هيچ اند و ناپیدا و به قَدِ ذره نقطه ای شاید پیدا ....

ما هرچه پايين ترمی آييم ؛ می توانيم تفاوت ها را ببينيم. برای همین می گویند هرچه دانش ات بیشتر باشد ؛ افتاده تری و با خودبزرگ بینی و حسادت خودت را با دیگری قیاس نخواهی کرد چرا که روحِ تو بزرگ است و هرجه بالاتر بروی نه حیای کسی را میتوانی متر کنی نه اندازه ی دانش و فهم و درکش را و برای همگان یکسان می تابی عینِ خورشید که به دستور و اذن خدا به باحیا و بی حیا می تابد و هردورا گرما و نور و ادراکِ روشنایی می بخشد .

بگذار روحت همچو خورشيد اهلِ نواحیِ بالايی شود كه جز مهرورزی ، جز عشق و جز مساوات نَكاری و تنها بتوانی نور منعكس كنی و به کلِ عالم بتابی ...


-------------------------------


عمر عقاب ۷۰ سال است ولی به ۴۰ که رسید چنگال هایش بلند شده و انعطافِ گرفتن طعمه را دیگر ندارد..
نوک تیزش کند و بلند و خمیده میشود و شهبال های کهنسال بر اثر کلفتی پَر به سینه میچسبد و دیگر پرواز برایش دشوار است.

آنگاه عقاب است و دوراهی:
--> بمـیرد یـــــا دوباره متولد شود<--

ولی چگونه؟؟

عقاب به قله ای بلند میرود نوک خود را آنقدر بر صخره ها میکوبد تا کنده شود و منتظر میماند تا نوکی جدید بروید. با نوک جدید تک تک چنگال هایش را از جای میکَند تا چنگال نو درآید. و بعد شروع به کندن پَرهای کهنه میکند.
این روند دردناک 150 روز طول میکشد ولی پس از 5 ماه عقاب تازه ای متولد میشود که میتواند 30 سال دیگر زندگی کند.

برای زیستن باید تغییر کرد.
درد کشید...
از آنچه دوست داشت گذشت.
عادات و خاطراتِ بد را از یاد بُرد و دوباره متولد شد.
یـــــا بايد مُرد ... یا دوباره زندگیِ بهترادراک را یافت ...
این است حیطه ی جبر تا اختیارِ بشر ...

با درود وسپاس
خواننده بیشتر مطالب ارسالی شما در این بخش هستم واز موشکافی مسایل مذهبی واداب واخلاقیات مطرح شده و نظرات استادان بهره مند می شوم ،پیروز باشید

سلام و درود بر بر نیکان که اهلِ سلامند و معدنِ حیا و اهلِ جود و سخا

سپاس از شما برادر خوبم جناب صادقی عزیز بخاطر اشتراک این مطلب ارزنده
از ابتدای ورودتان به سایت و پیوستنان به جمع خانواده ی خوب و صمیمی ناب
کلیه آثار ارسالی تان شامل اشعارتان و مطالب ارسالی در وبلاگتان را با دقّت و
تدبّر در آنان خوانده ام و همواره دینداری همراه با آگاهی شما را ستوده ام و از اینکه همواه در مسیر رشد هستید و در جهت تعالیِ روحی و معنوی در دل شاد شده و تحسینتان کرده ام. گرچه تصمیم نداشتم به این زودی حضوری با نام و نشان در جمع خانواده ی شعر ناب داشته باشم، ولی زیبایی مطلب ارسالی تان سبب شد جهت عرض تشکر خلاف این تصمیم عمل نمایم.
همچنین لازم دانستم به مصداق \\" من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق\\" تشکّر و سپاس ویژه ای هم داشته باشم از استاد بانو کوهواره بخاطر مطالبِ ارزنده شان.
البته چه نیکوست همه ی ما اعضای خانواده ی شعر ناب از استاد گرفته تا شاگرد قبل از اظهار نظر و انتخاب موضع در درگیری ها و اختلافات حاصله بین اعضا اوّل در باره ی چند و چون و چگونگی پیش آمدن اختلاف با مدیر محترم و مدّبر سایت صلاح و مشورت نماییم و بعد از حصول آگاهی کامل در اینموارد بصورت علنی تعیین موضع و جبهه گیری نماییم که این قطعا به راهِ صواب نزدیکتر است چون هیچ کس به اندازه ی مدیر محترم جناب استاد احمدی زاده در جریان مسائل پشت پرده سایت نیست.

دسته گلی تقدیم صفایِ وجود شما عزیزان . . . . .