پست های وبلاگ

چرا #شعر_پیشرو، سبکی جداگانه است؟

پیش تر هم گفته بودیم که: سبک پیشرو، آمیخته ای از سبک های سنتی و نو است و همچون فرزند آنها. 
این آمیختگی هم ممکن است گاهی  در همه ی شعرهای گونه ای پیشرو، دیده شود
مثل هر شعری در گونه ی آمیزه و  گاهی در کلّیّت گونه ای دیگر از شعر پیشرو مثل شعر سروش که گاهی بصورت سنتی و گاهی بصورت نو 
می آید و در مجموع، قالب یا گونه ی شعری سروش با زیرگونه های مختلفش، هماهنگ با چارچوب هیچکدام از دو سبک سنتی و نو نیست و از هر دو، بیرون
 می زند و این یعنی گونه ی شعری سروش، زیرگونه های مختلفی دارد که بعضی از آنها سروش سنتی اند و بعضی سروش نو و از این نظر در کلیت قضیه، گونه ی شعری سروش، در چارچوب هیچیک از سبک های  شعر سنتی و نو به تنهایی نمی گنجد و از تعریف هریک از آنها بیرون می زند.
(اکنون مطلبی فراتر:) 
 
اضافه کنیم که گونه های شعر پیشرو ازجمله شعر سروش، تنوع پذیری های فراوانی دارند و بعنوان مثال، نمونه هایی از شعر سروش حتی به تنهایی 
و همزمان آمیخته ای از هر دو سبک سنتی و نو هستند، 
مثلا در زیرگونه ای از شعر سروش، همه یا بیش تر مصراع های غیرپایانی دارای قافیه اند و طول یکسانی هم دارند یعنی به سبک سنتی اند اما مصراع واره ی پایانی،
کوتاه تر از آنها و به سبک نو است و حتی در برخی زیرگونه های سروش، این آمیختگی سبک های سنتی و نو بیش تر از این مقدار می شود، مثلا 
در مصراع واره های غیرپایانی،
قافیه، رعایت می شود(مثل سبک سنتی) اما طول مصراع واره ها نابرابر می گردد(مثل سبک نو). 
در این موارد، لَخت پایانی هم گاهی بصورت مصراعی کامل است(سنتی) و گاهی بصورت دیگری مثل نیم مصراع (نو) 

خلاصه ی مطلب:

شعر پیشرو، آمیخته ای از شعر سنتی و نو اما جدا از آنهاست همچون فرزند - که موجودی همانند اما جدا از پدر و مادر خود است. 
شعر پیشرو، گونه های چندگانه ای دارد مثل 
#سه_گانی
#آمیزه
(#غزل_پست_مدرن) 
#سروش 
#سه_گلشن 
#شعرسبز_یا_چندآهنگ 
و #شعر_تک. 

آمیختگی همزمان سبک های سنتی و نو در سبک پیشرو، 
 این سبک شعری (پیشرو) را سبکی جداگانه از هریک از آن دو (سنتی و نو) قرار می دهد. 
مبنای استقلال سبک پیشرو از هریک از سبک های سنتی و نو، گاهی برپایه ی کلیت قضیه در گونه هایی از شعر پیشرو است و گاهی فراتر از این، یعنی در خودِ این نمونه های شعری ممکن است در یک زمان(در یک شعر)، هم از سبک سنتی استفاده شود و هم از سبک نو و در نتیجه، آمیخته ای باشد از هر دو و سبکی جداگانه به نام سبک شعری پیشرو. 

#محمدعلی_رضاپور (#مهدی)