تو ای فانوس راه ما
کمی گمشگته را در یاب
در این بیغوله ی بی رحم
توفانوسی یه شعرناب
نمیدانم از کجا بگویم ولی چند وقتی است دلم میخواهد این فضا لحظه ای واقعی بود ونه فقط یک سایت و دوستان و شاعران مجازی
دلم هوس بوسه دارد بر پیشانی بزرگانی چون عباسعلی استکی و محمدحسین اخباری و استاد فتحی بزرگ و استاد مهدوی و خانم ها عجم و بافقی گرامی و دیکر بزرگانی که علی رغم مشغله شخصی و هنری می آیند بی ادعا و بدون چشم داشت وقت میگذارند و از شاعران نوپا و تازه کار مثل من و همه عزیزان تا قدیمی ترین و چیره قلم ترین شاعرین را مورد حمایت قرار میدهند
همه میدانبم که شعر برای ما نان نیست ولی جان که هست و محفل آرامش جانمان که هست
و چه خوب است بودن این عزیزان و احترامشان را واجب میدانم
و لحظه ای میخواهم فکرکنم اگر لحظه ای این عزیزان نباشند
چه میشود واقعا دیگر هیچ ......
باشید بودنتان بزرگترین آفرینش
با احترام به مدیریت سایت استاد فکری 🌷🌷🌷🌷
یا حق