شنبه ۱۳ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ مهر شاعر محمد خسروی فرد
|
|
|
|
توبه ی دل مرگ چشمی آشناست
عاشقم من عاشق چشمت هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل بکارید عاشقان در خاک خشک...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگو بریزد هر چه اشک است و آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از بدِ حادثه هنگام غروب
به تماشای جهان آمده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جهان سوخته ایم سوخته ایم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیر کرد آفت نگاهت جوانی ام را....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس که تو را دیده می داند و بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فهمیدن تو میان عشق است و گناه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو من درمانده از تفسیر توحیدم هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بت خانه تویی و سینه سازنده ی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمــدم تا کـه بگــیرم نفـسی
شـوق دیـدار تو آمـد به سـرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مست توام بی می تو لالم و کور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخانه تهی شد از می و نور و صدا
من مست تو و پیاله افتاده جدا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خلوت خود نشسته ام باده به دست
از بـرق نـگاه و چشــم زیبای تـو مست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر گوشه ی این جهان نشستی خوش باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شنود خدای تو هر سخن و ندای تو
ناله به گوش کر مبر غیر خدا صدا مکن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توبه ی دل مرگ چشمی آشناست
عاشقم من، عاشق چشمت هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ترسوها جهان را به ستمگران داده ایم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مهر و از اندیشه ات پیداست
ای مهربان درد وطن داری...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه چشم تو عاشق ترم کرد
نمی دانم که بد یا بهترم کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون عاشقی را آرزو کردم...
در فال من فصل بهار آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آقا حسن ای مرد فهمیده
جوشانده ی خوبی فراهم کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در قاب چشمان تو بودم من
تا رخنه کردی در دل و جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفرین به آدم به دروغی که نوشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر همچون آینه باشد رفیق
رو به سوی آینه پرواز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده ام باده پرستی بت آواره ی عشق
بینوایی که از آن روز ازل وا داده...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نوری و نشانه ای در این سینه ی ماست
چون مهر و وفا زبان دیرینه ی ماست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما سفره ی عاشقانه انداخته ایم
دنیای درونمان چنین ساخته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه جا سیاهی و غم...........
همه جا سکوت و ماتم
آدمـای پشت دیـوار..........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم که بگویم غزل از چشم سیاهت
چشمان تو اما هنر قافیه را برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید که درد اه ویر به چو، اما نگارم هر هه سی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی نوایی در کــنار جــدولی.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرزند بشر به فکر خود سالم شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون عاشقی را آرزو کردم...
در فال من فصل بهار آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درگیر چشمان تو بودم من....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا بـه کـی ایـن غـم هــجران تو را یـاد کـنم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مانده ام و این دل دستور چه فرمایی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خم گیسوی تو افتاده ام
زلف توپیچیده به سامان من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بمانی همیشه در این قلب من
تو مهر خدایی سلام ای وطن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کردیم از این سرای ویرانه عبور
پای من و تو رسیده اینک لب گور. ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاه چشم تو عاشق ترم کرد
نمی دانم که بد یا بهترم کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا چشم به این جهان گشودیم
پیراهن عاشـقانه ای دوخـت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام وطــن، کـیش و آیین من
نباشد به جز مـهر او دین مـن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی گــناهی رفت بر بالای دار
دار خندید و کـمی خشنود شد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشه مگه با تو نباشم من
ای سرزمین عشق و امیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش ما چون به سیاهی می زد...رقص بارید بر این کرده ی ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای وطن ای همه باورم
چگونه از این مهر تو بگذرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چمریتم اَرا چَه بـی وفـایی
بکیشم تا که اِ داخ جــدایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام وطن مانده در یادها
درون دل سنگ فریادها....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرزو کردم و با عشق تو هم دوش شدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سفر کرده از آغوش وطن
مهر تو هست در این خانه ی ما...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیش من از مهر و از این کیش نیست
عمر زر و زور از این بیش نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخر ندیدی پیش چشمانت...تقدیم تو کردم بهشتم را...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گو به جهان پس بدهد جام می و یار مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو معجزه کردی در این قلبم...چون بعد عمری سخت باریدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون آتش عشقت به من افتاد...کوه غم و خاکسترم کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از مهر و از اندیشه ات پیداست... ای مهربان درد وطن داری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا این مهر ایزد تا ابد بس...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانی جواب دنیا گور است و خشت و آجر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو در کنارم باشی و من هم
دنیای خود را با تو می سازم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیکَه سوزا بیهَ دشت و هُمارَه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما اغنی عنه ماله و ما کسب...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میشه مگه با تو نباشم من
ای سرزمین عشق و امیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده شده بیشه زار، سبزه و گل بیشمار
بوی حقیقت دهد، بوی خدا نوبهار....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چو بر پیشانی ام آدم نوشتند
برایم شادمانی کم نوشتند....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درگیر چشمان تو بودم من ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر لحظه شدم خواب شب تو
بازآ تو به آغوش شب من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مغز مردم در دهان مار رفت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشنهاد به فیلم ساز عزیز: شاهنامه را بخوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مهر تو می بینم آزادی سرزمین
پاینده باد خاک ایران زمین...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای قدقد و هر تخمی از او
گرفته ترس و امیدی وجودم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل خوش مباش به این وام ازدواج
زنی که با وام آید با قسط می رود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برون کن ز اندیشه ات جهل و سحر
بود زندگی ای بزرگ دوست "مهر"
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوانه و بیمارم اندر ره شیدایی....
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۳۷ پست فعال در ۲ صفحه |
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
شاهزاده خانوم
رامین منصورخانی قراخانلو (دیبا) 
