مسیحادم

ای مسیحادم
صبحگاهی فرصت باریدنم را می دهی
برگ و بار و ریشه بالیدنم را می دهی؟

صد خزان در انجماد خویشتن جامانده ام
نوبهاری نوبت روئیدنم را می دهی ؟

زیر گرماگرم خورشید جهان افروز عشق
یک سحر آئینه ی تابیدنم را می دهی ؟

عطر سیمایت طواف آرزوهای منست
گلغذارا مهلت گل چیدنم را می دهی ؟

کعبه آمال دل های پریشان گشته ای
نازنینا! حاجت کوشیدنم را می دهی ؟

گفته بودم خاک راه دلبر جانان شوم
خاک بودم، رخصت پاشیدنم را می دهی ؟

ذره ای گم کرده راهم آی اِی باد صبا
چون پرستو آیت کوچیدنم را می دهی ؟

ای مسیحادم که عالم را بشوق آورده ای
رستخیزی مژده ی بوئیدنم را می دهی ؟