( به پیشگاه حافظ و مولانا )

خوش نوش شرابم بین , مستان خرابم بین

رنجور خُمارم بین , وان نور شهابم بین

مستی چو به جانم شد این نور خدایم بین

چون خرقه به تن کردم شیدایی جانم بین

صوفی به ره خود شد , درویش چو غافل شد

شولای زمرد تن , من رند جهانم بین

رندی همه حافظ را , او جان جهانم بین

من خاک ره اویم , این شیفته جانم بین

ان مولوی والا , ان جان همه گلها

رخساره ی حقگو بین , داود سرایم بین

افسانه ی هستی بود , او شیره ی مستی بود

مسطوره ی دادارم , لختی ز خدایم بین

اهنگ هَزاران را , اوای همه مرغان

او کوهه ی اسرار است ان جام جمانم بین

بر لب همه اورادش , در دل همه اسرارش

سودای خدا در سر , محبوبم خدایم بین

او نازش انسانی , محمود به افلاک است

او جام جهان بین بود , زو غیب و عیانم بین

من خاک رهِ حافظ , جادویی مولانا

تاج همه ی سرها , این شور و فغانم بین

این شارح قرانی وان عارف ربانی

مسجود ملایک بین , شاهانم جنانم بین

اوتاد زمانم بین , اقطاب جهانم بین

ما گفته نقیب اما مستان شرابم بین

دردی کش رندانم , مخمور شراب انها

من بیدل دستانم , زرینه کلاهم بین

-------------------------------------------

12 / 12 / 91