خانه ی طباطبایی ها

تورِ پیراهن کویر خوشحالت نکرد
فنجانهای والریان را بلد بودی..
گلهای سرخ تب
بر گونه هایم شکفت ،
خانه ی طباطبایی ها، پر شد از یادت ..
شاهنشین چشمهایم را بلد بودی ..
مثل سنجاقکی زیبا
به تمنای عطر رود
گرد دهانت گشتم وُ گشتم
مهربان من !
تو بوسه را بلد بودی ..
.
.
.
زن مستی شدم
در زمستان های مسکو
بر دامنم آرامیده ،
نقشه ی سرزمین مادریم را بلد بودی ..
گیسوهای توپاز و مروارید
در صبح مدیترانه پیدا بود
با کَشتی  گرم آغوشت
بغض جزیره های بیگناه را بلد بودی..

 

تابستان۹۹