سرو قامت من ...

چه راحت گذشتی ازمن

آن روز که دریغ کردی چشمانت را

بی آنکه بدانی

پا گذاشتی بر روی آیینه دل!

دلم را شکستی

بعد آن روز عصا بدست گرفته دلم …



تو که دلت دریا بود ؟

پاک .

پر از احساس بارانی

قلبت چون چشمه جوشان خوبی ها ،

چرا دریغ کردی از من چشمانت را ؟؟



اری این منم !

همان سرو قامت .

سرو قامتم تنها برای تو خم شد ،

تنها برای تو !



می بینی ؟!

این روزها آسمان دلم ابری است

سرو قامتم قد کمان کرده و شده مهمان پاییز .

آسمان دلم ابری است



صدای گریه بارانش می آید بگوش

از کوچه های دلتنگی …

ومن

باز در این هوای ابری

میکوبد بر دلم جای خالی دلت !

اری این منم ؟؟!

هنوز امید دارم …

عجیب است نه ؟؟؟!!

اما …

چشم دوخته ام به آسمان چشمانت

چشم انتظار چشمک ستاره ام .