چرا...؟

با سلام بر اهالی شعر
و جناب یوسفا
شاعر مهربان و با احساس و علاقه مند به شعر
گاهی برخی دوستان آنقدر غرق در جم و جور کردن و تهیه ردیف و قافیه به هر طریق و هر روشی می شوند و از اینکه سپید نمی گویند و کلاسیک می سرایند به خود می بالند البته خواسته یا نا خواسته (صد البته مبدانم در شعر شما ناخواسته بود) از محتوا و معنا و تمام قواعد شعری غافل می شوند احساس میکنم شما ابتدا چند قافیه را آماده کرده سپس کلمات را کنار قافیه چیده اید بدون محتوا بدون نگاه تازه و بدیع و عمیق بدون تفکر
هیچکدام از قافیه ها(خود قافیه و ردیف ها هم کلا از بست داغون است) به شعر(البته اگر اسمش شعر باشد) نچسبید
پیشنهاد من به شما و همه عزیزان کلاسیک سرا و حتی شعر نویی ها خصوصا خودم این است که
اول مطالعه دوم مطالعه و سوم مطالعه
خواندن اشعار شاعران خوب معاصر و امروزی
کتاب های آموزش شعر که خودمم قراره شروع کنم و جسارت نشه مخاطب این کامنت خودم هستم و دوست دارم باهم کتاب روزنه از محمدکاظم کاظمی در مورد فن شعر را بخوانیم نقد های دوستان را در همین سایت بخوانیم
تا در آینده ای نزدیک با تسلط بر ارکان و قواعد و ارائه ها و با وسعت دایره واژگانمان شعر در خوری بنویسیم
بازهم پوزش میخوام و قصد بی ادبی نداشتم دوست عزیز
یا حق🌿