اتفاق

او که گذاشت در دل من اشتیاق را
بعد از تو آفرید یقینا فراق را
روزی که در تو لذت پرواز را دمید
در چشم من نهاد نخستین رواق را
احوال عشق جستم و با سوزش مدام
کوبید کنج سینه ی من این اجاق را
تا خواستم که راه نفس را ببندم آه
پر کرد از هوای تو کل اتاق را
می خواستم که از همه پنهان کنم تو را
برداشت از میانه مجال نفاق را
اضداد در وجود بشر جمع شد که خوب
معنا کند برای من و تو وفاق را
گفتم زبان عشق چگونه است؟  بی دریغ
آغاز کرد قصه ی شعر عراق را
پرسیدم عشق چیست ؟ نوشتند شاعران
هرواژه ای که شرح دهد اتفاق را

سیده محدثه حسینی