می ایی

می آیی و می آیی باز از رهِ بی پایان

میخواهی ومیخواهی هر بار زِ من این جان

میخندی ومیخندی برچـهره ی گریانم 

میگیری و میگیری هردم گریبانم

میرقصی ومیرقصی این بار به ساز من

تا پرده براندازی از کلبه ی راز من 

میسوزی ومیسوزی از هجرِ دگر یارت

میریزی ومیریزی درچشم ترم خارت

می ایی ومیخواهی ومیخندی ومیرقصی ومیسوزی ومیدانی

اما نمی مانی

امانمی مانی 



سلام

آفرین. خیلی امیدوار کننده بود
کمی ویرایششون کردم و دست به سروده نبردم
تنها مصرع دومِ بیت دوم:


میگیری و میگیری هردم گریبانم

اگر « هر دم » بیاوریم، یک هجا کم دارد بنابراین باید بجای هر دم ( بلند بلند ) _ بایستی بجایش هر روزه بیاید


یعنی:

میگیری و میگیری،هر روزه گریبانم

این شعر مثنویست

«مثنوی یعنی قالبی که دارای ابیات زیادی بوده و برای سرودن داستان‌ها و مطالب طولانی کاربرد دارد. در این قالب هر بیت دارای قافیه‌ای جداگانه است و به همین دلیل به آن مثنوی (دو تا دو تا) گفته می‌شود.»

اگر نگاهی به قوافی بکارگرفته بیندارید متوجه میشوید که مثنویست و نه غزل... چون تعریف غزل را پیشتر، دوستان در شعر پسینِ تان آورده اند و کاملا تفاوت دارد. آنجا قافیه یِ مصرع اول با قوافیِ زوجِ تمام سروده بایستی تکلیفا حرف آخرشان یکی باشد.

اما این شعر سوای این موارد عنوان شده، عالی بود...آفرین.

بانوی عزیز چون احتمالا غزل و مثنوی را میخواهید کار کنید هر دو تا و تعریف و شاکله شان را مطالعه کن ( به همین سادگی... وقتتان هم نمیگیرد...کُلا یک ورقه هم نمیشوند).



این قسمت اخیر سروده تان:
می ایی ومیخواهی ومیخندی ومیرقصی ومیسوزی ومیدانی

اما نمی مانی

امانمی مانی 

در شکل های دیگر مورد بحث است و جدا از موارد فوق است..

موفق باشید...