همه چیز تقصیر باد بود

همه چیز تقصیر باد بود
خاطراتمان را با خود برد
صدایت دیگر یادم نیست
عاقبتِ فرار از مدرسه چه شد؟
مانده ام تنها در ایستگاه اتوبوس
در آخرین سنگر تنهایی شهر
رد پایی نمانده که دنبالش کنم
همه جا را پوشیده است برف...
آماده ام که تمامم کنی
رد شوی از تمام حرف هایم
آماده ای که شروعش کنی
صدای دلنشین حرف هایت...
تو با بیگانه ام میروی
و من بی صدا نگاهت میکنم
تو اینجا نیستی ولی بدان
در اوج تنهایی صدایت میکنم...