گوهر

آن روی توخورشید که نادیده شده
درباغ نهالیست که خشکیده شده

سالی که بهارش ندهد قطره باران
در قحطی آب تشنه و تفتیده شده

لبخند و نگاهی که شد ارزان به همه
چشم بسته بقدرش که نفهمیده شده

هر چشم به غیر خود اگر بسته شده
از باب قیاس بوده وسنجیده شده

نشنیده و نادیده اگر عمر تو سر شد
در خون جگر بسته و غلطیده شده

هنگام سحر آمدواما که صد افسوس
بیداری محال است که خوابیده شده

هرگوهر پنهان شده از چشم حسودان
آن قطره اشکی است که  باریده شده

معشوق همان بوده  که در پرده پنهان
چون کوزه گنجی است که کاویده شده

۲۴ بهمن ۹۹
ح . نوروزنیا