دل به دریا بسپار

درود استاد عزیز
بسیار زیبا و حکیمانه سود
دستمریزاد

سلام و درود

چه نیمایی قشنگی باتصویرسازی زیبا


و فلسفه ی تعادل حیات را
بر پویاییِ گویا و رسا مهیا

استاد ناظمی بزرگوار بسیار عالی بود


گل تقدیم شما

باسلام بسیار بسیار زیباست
با محتوایی عالی وفرمایش جناب نصر الهی بزرگوار بسیار بسیار به حق است که چونان نیمایی ریتم و ضرب آهنگ خاص خودرا دارد اما از قافیه در آن اثری نیست
با آرزوی بهترینها برای شاعر ارجند و آثار ارزشمند شان

دورود بر شماجناب ناظمی
بسیا زیبا

درود فراوان وعرض ارادتی خالصانه جناب استاد ناظمی ادیب فرزانه
بسیار زیبا واموزنده
شکوه قلمتان ماندگار
کامیاب وتندرست
در پناه حق
ایام بکام

نیست دراین آبادی بجز از فهم سکوت باران
صبح سرشاری ست
پشت معراج شقایق ها
عطش قطره و هوشیاری برگ
چاوش چلچله در صبح وصال

درود بی پایان بر استاد ناظمی عزیز
سپیدی بسیار زیبا و با احساس

گل های سرخ تقدیمتان

درود فراوان
بر شما
بسیار بسیار
عاااااالی

قلمتان توانا

درودها
شاعر گرامی
بسیار بسیار عالی بود
لذت بردم
سبز باشید سبز بمانید🍃
قلمتان توانا✏
👍👍👍👍
زندگیتان پایدار
🌷🌷🌷🌷

ماهمه ، قاصدک این شطیم
خویش را گرکه رهانی از باد
دل به دریا بسپار.....باداباد

رهاباد

درود بر جناب ناظمی عزیز

سلام
زیباسرودی بود
قلمتون سبز
پایدارواستوارباشید
شاعر بزرگوار

یک یادداشت برایِ دو عزیز:

با سلام و احترام به صاحبِ این صفحۀ ارجمند، جناب آقای ناظمی که بسیار عزیزند.
هر وقت که شعری از شما در جایی می‌بینم، حتماً می‌خوانم و بهره می‌برم و از اینکه معمولاً در زیر اشعارتان یادداشتی نمی‌نویسم، از بی‌مهری نیست.
و با اجازۀ شما؛ و این اجازه گرفتن به این معناست که اگر شما این یادداشت را مناسب این صفحۀ ارجمند ندانستید، می‌توانید بدونِ هیچ تأمّلی حذفش کنید.

و سلام بر جناب مولایی عزیز

گمان می‌کنم که شاعر اصلاً نخواسته است وزن را نیمایی کند و بیشتر مفهوم را در نظر داشته است. این در راستایِ کمال‌جویی و عصاره‌شدگیِ روزافزونِ شاعر است. شاعر به دریافت‌هایی رسیده است که حیفش می‌آید دیگران را از آنها بی‌خبر بگذارد و فقط به همین خاطر است که گاه‌گاه پاره‌بویی از آن دریافت‌ها را شعروار به سویِ ما می‌راند گرنه آن دریافت‌ها بیشتر شخصی است و نمی‌توان به‌آسانی منتقل کرد زیرا مثلاً منِ شوره‌کاتی از گلستانی که او در آن نفس می‌کشد، چه بویی توانم شنید؟ هیچ. یا منِ خام از پخته‌ای چون سرایندۀ این شعر چه خبر می‌توانم داشت؟ تا "خامی" در من باشد، جز هیچ، هیچ.
"درنیابد حالِ پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید وَالسَّلام" (مولوی).

و امّا در راستایِ یادداشتِ شما:
حق با شماست در اینکه این شعر بیشتر نیمایی است تا سپید. و باز حق با شماست که بویِ نگاه‌ها و اندیشه‌هایِ سهراب سپهری را می‌دهد.
وزنِ بیشترِ مصراع‌هایِ این سروده نیمایی است؛ یعنی وزنِ چهل مصراع از چهل و هشت مصراع؛ و به عبارتی دیگر وزنِ چهل‌و دو مصراع از پنجاه مصراع.
اگر شاعر می‌خواست که وزنِ همۀ مصراع‌ها را نیمایی بکند، برایش کاری نداشت چون در همۀ آن هشت مصراع، لغزشِ وزنی به‌اندازۀ یک هجاست؛ دو بار یک هجا بیشتر آمده و شش بار یک هجا کم. شما به‌خوبی می‌دانید که رفعِ این‌گونه لغزش‌هایِ جزئی هیچ زحمتی برایِ شاعر ندارد.
در دو مصراع هم لازم است تفکیکی صورت گیرد؛ یعنی هر یک از این دو مصراع، به شکلِ دو مصراعِ مستقل آورده شود که در زیر، این موارد را جداجدا می‌نویسم:

مصراع‌هایی که وزنِ آنها ـ از نظر وزنِ نیمایی ـ اندکی لغزش دارد:
1ـ که همواره مرا می‌خواند || ؟U ـ ـ / UU ـ ـ / ـ ـ [؟علاتن / فعلاتن / فع‌لن] || یک هجایِ بلند یا کوتاه در آغاز رکنِ اول کم دارد.
2ـ که ز سرشاخه‌ی زخم دیده ی رَز || UU ـ ـ / UU ـ [U] ـ / UU ـ [فعلاتن / فعلاتتن / فعلن] || یک هجای کوتاه در میانۀ رکنِ دوم اضافه است؛ میمِ "زخم".
3ـ نیست سعی ی که دوزخ بسپارد به بهشت || ـ U ـ ـ /؟U ـ ـ / UU ـ ـ / UU ـ U [فاعلاتن / ؟علاتن / فعلاتن / فعلات (فعلن)] || یک هجایِ کوتاه در آغازِ رکنِ دوم کم دارد. با این توضیح که "سعی ی" را / سعیی / خوانده‌ام که ممکن است در تایپ حرفی نانوشته مانده باشد...
4ـ خویش را گر برهانی ز سحر القاب || ـ U ـ ـ / UU ـ ـ / ؟U ـ ـ / ـ ـ U [فاعلاتن / فعلاتن / ؟علاتن / فع‌لات (فع‌لن)] || اینجا در آغازِ رکنِ سوم یک هجایِ کوتاه کم دارد با این توضیح که "سِح۫رِ" خوانده‌ام به جهتِ مفهوم... که اگر بجایِ "برهانی"، مثلاً برهانید آورده می‌شد، لغزش رفع می‌شد. شاید هم کلمه‌ای مثلِ / تو / جا افتاده باشد؟
5ـ دل به دریا بسپار..... باداباد || ـ U ـ ـ / UU ـ U [= ـ ـ U]... / ـ ـ ـ [فاعلاتن / فعلات (= فع‌لات)... / فع‌لاتن (مفعولن)] || اینجا علی‌الاصول باید مصراع با "بسپار" تمام می‌شد. اما شاعر با آوردنِ چند نقطه (.....) شاید درنگی اراده کرده باشد که با "باداباد" ادامه داده است.
6ـ صخره افکنده به پیش، پشته‌ی دیجور سحاب || ـ U ـ ـ / UU ـ U ـ / UU ـ ـ / UU ـ U [فاعلاتن / فعلاتتن / فعلاتن / فعلات (فعلن)] || یک هجای کوتاه در میانۀ رکن دوم اضافه آمده است؛ شینِ "پیش".
7ـ کن در این دامنه هردم، به غایت پرواز || ـ U ـ ـ / UU ـ ـ / ؟U ـ ـ / ـ ـ U [فعلاتن / فعلاتن / ؟علاتن / فع‌لات (فع‌لن)] || یک هجایِ کوتاه در آغازِ رکن سوم کم آمده است. مثلاً اگر بجای "غایت"، / نهایت / می‌آمد، مشکلی از نظرِ وزن نیمایی نبود.
8ـ گشایشگر اسرار ماست ||؟U ـ ـ / UU ـ ـ / ـ ـ U [؟علاتن / فعلاتن / فع‌لات (فع‌لن)] || یک هجایِ کوتاه یا بلند در آغازِ رکنِ اول کم دارد که مثلاً با آوردن / که / وزن با دیگر مصراع‌ها یکی می‌شود با در نظر گرفتنِ اختیارات.

و دو مصراعی که نیاز به تفکیک دارد، چنانچه شاعر بخواهد وزن را نیمایی کند:
1ـ مثل بیدِ لبِ جوب، سبزِ سبزم امروز:
الف) مثل بید لب جوب || ـ U ـ ـ / UU ـ U [فاعلاتن / فعلات (فعلن)].
ب) سبز سبزم امروز || ـ U ـ ـ / ـ ـ U [فاعلاتن / فع‌لات (فع‌لن)].
2ـ پهنه‌ی خرطومی، پای پهنای پیل || ـ ^ـ ـ / ـ ـ [ـ ^ ـ ـ / ـ ـ^
الف) پهنه‌ی خرطومی || ـ U ـ ـ / ـ ـ [فاعلاتن فع‌لن].
ب) پای پهنای پیل || ـ U ـ ـ / ـ ـ U [فاعلاتن / فع‌لات (فع‌لن)].

تکرار می‌کنم: چنانکه می‌بینید، شاعر اگر می‌خواست وزن را نیمایی کند، هیچ کاری برایش نداشت. به همین دلیل من بر این باورم که شاعر اصلاً چنین چیزی نخواسته است، نه آنکه نتوانسته باشد. و وقتی‌که نخواسته است حتی وزن را نیمایی کند، انتظار قافیه هم از شعر نباید داشت.
با مهر

درودو سپاس بر استاد بزرگوارم جناب ناظمی که در سایت شعر نو هم خدمتشان ارادت داشتم
قصدم از نوشتن این نیست که بگویم اگر بخواهیم این سروده را نیمایی
بدانیم دچار لغزشهای جزیی شده است ،
ویا اگر بخواهیم سپیدش بخوانیم چندان رو سپید نیست .و یا فرم
فدای مضمون شده است و یا در مسیر سهراب است یا خیر و اگر هست چرا تلوتلو می خورد و استاد بزرگوار را هم می شناسم و در سایت شعر نو هم خدمتشان ارادت داشتم و به توانایی هایشان اشراف دارم ( جهت اطلاع عزیز بزرگوارمان جناب عسکر زاده ) در ضمن کامنت جناب مولایی را نیز خواندم
قصدم نیز تایید ویا رد کردن نظرات آن دوعزیز نیست . بلکه مقصودم این است
در زمانه ای که بنجل ترین کالاها را در کادوپیچی زیبایی به خورد مشتریان
می دهند سزاوار نیست که زینتی و قیمتی ترین ها را در بسته بندی نازیبایی
عرضه کنیم.
اگر قرار است کوچه ی ما به قول شاعر واستاد بزرگوارمان ( بی بن بست )
باشد واین شعر گاهی نیمایی و گاهی سپید جلوه کند و رخ بگشاید سزاوارتر بود این تغییر وضعیت به نرمی و زیبایی انجام می شد . مثل مرکب خوانی در موسیقی که هم در لحن خواننده مشهود است و هم در تنظیم آهنگ که از دستگاهی به دستگاه دیگر میرود ویا گوشه ها تغییر می کنند و این تغییرات
آزار دهنده نیست و به نرمی صورت گرفته است
به خود شعر باز گردیم :
همه در برکه ی خویش
باچراغی کم سو
محوِ آوایی دور
در این سه فراز قانون نیمایی برقرار است
(من دراین کوچه ی بی بن بست)
در فراز بالا یک مرتبه نیمایی ما سپید می گردد البته با کمی تغییرات جزیی حتی قابلیت نیمایی را نیز دارند ( شاید شاعر خود را مقید به استفاده از واج آرایی ویا واچ آوایی حرف ( ب) کرده است ( بی بن بست) که در عین حال می تواند پارادوکسی را نیز درخود داشته باشد و خواسته موسیقی درونی سپید را افزایش دهد ، شاید اگر این واج آرایی در کل مصرع پخش شده بود نتیجه ی
بهتری به دست می داد .


فکر نزدیکِ صدایی هستم
که همواره مرا می خواند
مثل بیدِ لبِ جوب ، سبزِسبزم امروز
بند بند تن من هوشیار است
ونمی لغزد هیچ
باز فرازهای بالا نیمایی است ولی در فراز زیر
پهنه ی خرطومی ، پای پهنای پیل
نه سپید کامل است و نه نیمایی
می شد گفت ( پهنه خرطومی ، پای پهن پیلی)
ویا در عبارت زیر
نیست دراین آبادی بجز از فهم سکوت باران
می شود ( دراین) را حذف کرد . تا در موسیقی شعر هم سکته ای
وجود نداشته باشد
پرداختن به دیگر موارد این شعر همین موارد را در بر دارد و توضیح
واضحات خواهد بود که خود نقدی جداگانه را می طلبد .
امیدوارم که باعث رنجش عزیز بزرگوارمان نشده باشم .
با مهرو ارادت

درود برشما استاد گرامی
بسیار عالی واموزنده
بسیار هم زیبا

سلام وعرض ادب
بردواستاد بزرگوار م جناب جمعی عزیز و جناب عسکرزاده گرامی . باتشکر بی پایان از شما بزرگواران ، من از هیچگونه نقدی برروی شعرم ناراحت نمی شوم بلکه برعکس از نقد شما بزرگواران وهراستاد دیگری بهره مند نیز می گردم .
اما درمورد ،
پهنه ی خرطومی ، پای پهنای پیل
من با آوردن پهنای پیل ، تمامیت وکل فیل رادر نظر داشته ام در حالی که خرطوم جزیی از تمامیت فیل است نه تمام فیل ، که بازگشایی هردو ، بحث عمیق و مفصلی ست . وعدم آگاهی از آن هرکسی را به بیراهه سوق میدهد ....
اگر می گفتم ( پهنه خرطومی ، پای پهن پیلی) ، پهنه ی خرطوم و پای پهن فیل که هر دو جزیی از کل فیل هستند را می آوردم که مقصد وهدف غایی این نبود (البته بد نیست اشاره کنم ، خودمن هم این تشبیه را امروزی و نو نمی بینم بلکه آن را قدیمی وبرداشتی از شعر مولانا می نگرم ).
جهان چرا قرنها در جنگی بی امان همه یکدیگر را قتل وعام می کنند وتاکی اینچنین خواهدبود ، تازمانی که فرقه ای پای فیل را فیل تصور کند وفرقه ای خرطومش را فیل تصور کند و....و.... این جدالها برقرار خواهد بود . اما هیچکدام از آنها تمامیت فیل نیستند . و فیل نیز تنها یک نماد است وحقیقت چیز دیگری ست که هرکس و هرگروه وهرجماعت فقط تفکر خودرا حقیقت مطلق تصور نموده و خلاف خود را باطل میشمرد وسبب تمام جنگها نیز همین است . وتنها راه نجات انسان ازاین فلاکت ، رهایی از نقطه ی کوری ست که در هرکسی اورا ناخودآگاه وبی اختیار به جدال بادیگری می کشاند و راه دیگری نیز برای بشر وجود ندارد . واین کوچه ی بی بن بستی ست که آدمیان در آن بدون واکاوی عمیق خویش وشناخت واقعی خود بارشدهای شگرف علمی ، طی طریق می کنند .......در من ضعف هایی از نظر صنعت وقوانین شعری وجود دارد که باید آن را در خود برطرف کنم ، ولی دریغ.......مرا چشمانم برای خواندن یک صفحه شعر نیز دیگر یاری وهمراهی نمی کنند .....

سلام و عرض ادب
در محضر این جمع فرهیخته اظهار نظر کردن در باره شعر استاد ناظمی مشکل است و تنها به رسم ادب باید گفت دستمریزاد و از خواندن این شعر زیبای استاد لذت دوچندان بردم چه به زعم دوستان این اثر ماندگار نیمایی باشد یا همان طور که خود جناب ناظمی گزینه سپید را فعال کردند سپید و دیدیم که در ادامه پاسخ به نقد عزیزان دیگر اعلام کردند خود را در قید و بند این دو و یا قالب نمی داند که البته سخنی است درست و گاهی وقت ها آرزو می کنم کاش این قالب ها نبودند و شاعر در میان کلمات رها می شد و بهترین ها را به نظم در می آورد.
درود استاد

درود فراوان
بسیار
زییا
بود

درود ها شاعر گرامی بسیار بسیار عالی بود

برایم خیلی جالبه که

من هنگامی که با سروده های شاعران سپید سرا روبرو میشوم عمدتا نمیفهممشان عمدتا. ولی کارهای شما تقریبا برایم ملموسه
انگار میتوانم با آنها کاملا ارتباط برقرار کنم.

عجیبه دیگران هم در تو در تو های استعاری کنایه ها تلمیحات و تضمین و ... کارهایشان را ارائه میدهند اما برایم دشوار است فهمشان ولی کارهای شما نه!!!

درود بر شما

درود بر شما
بهره بردم از شعر زیبایتان استاد ناظمی عزیز