در وهم خانه اجدادی

خنیای خون خلیجم
دردا!
مسئله ها دارد ،
نوشیدنم
چنین
.

.


.
از تل آویو ،
تا فیلادلفیا ..
خواهرخوانده میماند ،شب
تا مدام دیر شوی
در آیینه
در خیابانهای شراب

می آیی
رُزی سبز از دهانت بیرون میزند
قبله ای سفید ،
شانسونی آبی ...
حسرتم،
در نامت ..


-چون بوسه ای آویخته
بر تمیمه ی الماس-

با ته مانده ی عطر پیراهنت
خیمه میزنم بر باد
و یاسهای اهلی خضراء
در وهم خانه ی اجدادیمان ،میپژمرد..