قامت عمر قد عشق نبید

وخت پائیز و غار غار کلا
هوشه ها گندم و خرمنی زطلا
کوک رشنو کوه به کوه پرست 
تی ز ای مات گندما نبورست
داس تیز ,چونبرگ ،گامیشون
جار ایوود به جست هم خویشون
گیوه ملکی به پات پیسسته
از خوشیها دلت نبورسته
قاپ دل بردیه ز دست ددر
بردیه سی بووس دوتا بز لر
تا گذشتی ز فصل اویاری
پنگلات رهدنه به گلکاری
کار و زحمت همیشه بید و امید
گله از کار و بار سخت نبید
چن ساله که رهدو مال یکیم 
همدرنگ قشنگ فال یکیم 
چرخش دور پیرمون کرده 
رنگ آئینه سیرمون کرده
ری زمونه سیا و گیس سفید 
قامت عمر ،قد عشق نبید
#میتراکیانی

#شعرعاشقانه #حافظ #وطن #لر #شعراجتماعی
وقت پاییز بود غار غار کلاغها
خوشه های گتدم مانند خرمنی ازطلا بودند
کبک رشنو کوه به کوه میپرید 
گندمها آنقدر زیاد بود که تا چشم کار میکرد تمامی نداشت
داس تیز و چونبرگ و گاومیشها آماده بودند 
کمک خویشاوندان سر وقت پیدا میشد 
گیوه ملکی (تای چپ و راست ندارد)به پاها پوسیده شده بود
درحالیکه هنوز دلت از خوشیها نبریده بود
قاپ دل را از دست دختر ربوده بودی ..یعنی دل او را درگیر خودت کرده بودی 
(قاپ بازی ..استخوان مفصل گاو یا گوسفند که بچه ها با آن بازی میکردند)
و پدرش را با دادن دوتا بز لاغر راضی کرده بودی
وقتی فصل آبیاری تمام میشد ، دستهایت مشغول گلکاری(حانه سازی و ترمیم خانه ) میشد
کار زحمت همیشه بود ..و امید
شکایتی از زندگی سخت نداشتی
چن سال است که بهم تعلق داریم
مونس زیبای فال یکدیگر هستیم 
چرخش روزگار پیرمان کرده 
دیگر میلی بدیدن آئینه نداریم
روی زمانه سیاه شده و گیس ما سفید 
قامت و ایستادگی عمر باندازه ظرفیت و دوام عشق نبود