مزرعه

مزرعه بوی
 علف مرده ی هرز 
برکه خالی از آب
موج موج ...عطش 
داغ سراب
در بیابانی دور
هرزگانی ...که در آیینه 
به خود می خندند
تا مگر آینه از دیدنشان 
گریه کند
وای از بوی علف مرده شهر
بوی یک حمله ی 
قبل از جنگ است
بوی یک فاجعه ی در راه است
جنگ اما
جنگ نامردی  و
نامردمی ست
کودک و زن که مهم نیست
خدا را کشتند
در دل مردم شهری 
که  دلش غافل شد
و خدا رفت 
در گوشه ی عرشش ساکت
تا ببیند که چه قدر 
آدمها
بی حیایی دارند
گوشه ی لب اما
خنده ای پنهان است
او خودش می داند
که کسی در راه است
انتقام همه را می گیرد
حامی مرد و زن و
 کودک و حیوانات است
صاحب جنگل دنیا
که به آتش سوزد
مالک مزرعه ی آدمها
که علف جای چمن روییده
گندمک خشکیده
قهرمان می آید 
"ما به خوابیم که او بیدارست"
درس دزدان وطن 
این بودست.... 
ما بخوابیم که او بیدارست...

آذر.م 21 خرداد