ایران
ایران !
ای خیمه گاهِ زندگیِ جسم و روحم که پُرست از ایمان
از وقتی که خود را شناختم تا به همیشه
ماندهام براین پیمان ،
که نگذارم ،
تبدیل ات کنند به کشوری پاپَتی و ویران
یک تنه هم که شده ، مقابل دشمنان می ایستم
این تنِ فولادین من و،
این هجوم آتشینِ فشنگ ها و تیران
خداوند ، پشت و پناهِ من است
همان خداوندِ مدافعِ مکه
یادت نیست ؟
آنهمه مُرده ی روی دستِ خاک مانده ؟
آنهمه جسدِ صاحبانِ قدرت و،
صاحبانِ گله های باابهتِ فیلان ؟
آنهمه ابابیلِ بهشتی ،
همه درمافوق بودند و رو
آنهمه ستم وغرورهم، همه فرومایگان و، زیران
اینجا سرزمینِ مادری من است
برایم مقدس است چون ، همه ی مادران
خاکی که ازآن روئیده شده ام
افتخارم اینست ، که خاکِ جسمم ، ز ایران است و،
افتخارم اینست ، که دی اِن اِی ام ز ایران است و،
افتخارم اینست ، که خونم ،
از جنسِ آن غیرتی ست که میجوشد، در رگ و پِیِ شیران
خاکی که خدا به من داده و پُرست ، از لحظه های خدا
مقدس است برایم بسانِ صحبتِ نغز و شیرینِ خدا ، قرآن
ساکنین این کشور، همه جوانند و کارآمد ، همه
حتی سالخوردگان و پیران
هر وقت ،
رَختِ رزم به تن میکنیم
ترس از دیدنِ اراده هایمان ، میمیرد
دستِ کم نگیر اِی دشمن روباه صفت !
اینجاست ، سرزمین دلیران و شیران
آنقدر دلیری و شجاعت چون خون ،
در رگهایمان جاریست
که از دیدن جان بر کفی هایمان ،
همه کفر و شرک ،
یکریز مات و مبهوت میشوند و،
حیران
جانم به فدایت ای ایران
بهمن بیدقی 99/10/13
حماسی و سرشار از شجاعت،مروت و میهن دوستی است
زنده باد ایران