عـاشق نیَم که چـاک زنم پیـراهـنِ غـزل

دیگــــر دم از پـلیـــدی دنـیـا نمـی زنـم

                                         آهنـــگ غــم بــه سـاحـــلِ دریـا نمـی زنـم

در محفلـی کـه نشستنـد عـاشقـان شعـر

                                         حــرفِ زیـــاد و صحبـت بـــی جـا نمـی زنـم                                             بآنکـه روسیـاهـم و درمــانده و غـریب

                                         دست طلـــب بـه ســاحتِ مـولا نمـی زنـم

عـاشق نیَم که چـاک زنم پیـراهـنِ غـزل

                                         در سایـه ی شعـر شمـا من پـا نمـی زنـم      

دلخـــوش بــه روزگـــارم و آزاد از ریــا

                                         هــــرگــز حـدیـثِ عــالـــــم بـالا نمـی زنـم     

در موسمـی کـه همـه بیـداد دیــده انـد

                                         بـر جـاده ی مــراد کســی فتـوا نمـی زنـم

ازدست ایـن زمـانه دلم شـد غـرق خون

                                         راهـی دگــر بــــه جـانـبِ دعـوا نمـی زنـم

چون لذت رهایی مسکین بدست توست

                                         دیگــــر دم از زرنـگـــــی ی لیـلا نمـی زنـم

                 ********** مسکین باخرزی **********