تو

تو تا پایان دنیایی که آدمها

میان کوچه های بی سرانجامش

پی تفسیر هر تقدیر می گردند

با من خنده خواهی کرد

با من غصه خواهی خورد

در آیینه ی بارانی چشمان من

زیباتر از خورشید خواهی شد

تو تا راز بزرگ زندگی در شعر من پرواز خواهی کرد

با یادت هزاران بار هر لحظه

تکلمهای مرموز خدا را کشف خواهم کرد

در چشم تو از نو زاده خواهم شد

دوباره از پرستو حرف خواهم زد

دوباره از تلاطم های این گهواره ی خالی

دلم آرام می گیرد

و چیزی را که در ته مانده ی احساس وامانده

تمام روز شب   دنبال آن  بودم

در آتشخانه ی چشمان مخمور تو خواهم یافت