عشق و نفرت

به نامِ یگانه عاشقِ عشق‌آفرین!


درودتان جناب نوری ارجمند!

مثنوی زیبا و بامحتوایی را بر وزن مفتعلن مفتعلن فاعلن و در قالب تمثیل و تشخیص و مناظره آفریدید.
البته در مصراع:
(کرد شروع گفته‌ی خود عشقِ پاک)
واجِ (ع) در واژه‌ی (شروع) را تلفظ ننموده‌اید و هجای کشیده‌ی (روع) را به صورت هجای بلندِ (رو) محسوب نموده‌اید.

در هر صورت محتوای مثنوی شما بسیار زیباست و پیام آن، پیروزی عشق و مهرورزی در هستی است و نیز رُستنِ بهار و سرزندگی از عشق را جلوه‌گر است.

عشق پدیده‌ای است که هرگز نابود نخواهد شد و ققنوس‌وار، زایای موجودی چونان خود است و بهارگونه، گل و طراوت می‌بخشد به بیکرانه‌ی هستی.

اصولا آفرینش هستی بر اساس عشق است و چیزی که هرگز پایدار نخواهد ماند، نفرت است؛ نفرتی که جز تباهی و تیرگی، پیامدی ندارد.

***

با توجّه به این‌که وزن مثنوی شما مفتعلن مفتعلن فاعلن؛ یعنی همان وزن مخزن‌الاسرارِ شاعر نامدار، نظامی گنجوی است، ابیاتی را از مقاله‌ی اول مخزن‌الاسرار، که مبیّن آفرینش آدم با عشق است، تقدیم شما و مراجعان صفحه‌ی پربارتان می‌کنم:

اول کاین عشق پرستی نبود
در عدم آوازه هستی نبود

مقبلی از کتم عدم ساز کرد
سوی وجود آمد و در باز کرد

بازپسین طفل پری زادگان
پیشترین بشری زادگان

آن به خلافت علم آراسته
چون علم افتاده و برخاسته

علّم آدم صفت پاک او
خمّر طینه شرف خاک او

آن به گهر هم کدر و هم صفی
هم محک و هم زر و هم صیرفی

شاهد نوفتنه‌ی افلاکیان
نوخط فرد آینه‌ی خاکیان

یاره‌ی او ساعد جان را نگار
ساعدش از هفت فلک یاره‌دار

آن ز دو گهواره برانگیخته
مغز دو گوهر به‌هم آمیخته

پیشکش خلعت زندانیان
محتسب و ساقی روحانیان

سرحد خلقت شده بازار او
بکری قدرت شده در کار او

طفل چهل روزه‌ی کژ مژ زبان
پیر چهل ساله بر او درس خوان

خوب خطی عشق نبشت آمده
گلبنی از باغ بهشت آمده...
***

شاعرانه‌هایتان ماندگار🌸