ریزه ریزه

 شدم لبریزِ عشقت ریزه ریزه

تو چون جامِ بلوری گل رو میزه

تو گفتی کی سر از پا من شناسم

به وقتِ گل

شکوفه هر درختی پُر ز میوه

شده گیلاسِ باغی ریزه میزه

بیا من را بگیر از غم

شنیدم که هنوزم بسته هایی روی میزه

شدم آزرده از غم پُر ز دردم

در اینجا هر چه می گویند دروعه دروغه

وفا در خونِ من باشد هنوزم

نجاتِ من به لب های تو بسته در قنوته

ولی اینجا عزیز دل

به جای برف و باران و گل و سبزه

به هر شهری نظر داری پُر از دوده

تو ای لیلای مستانم ، بمان آنجا

که چشمانت نمی سوزه

ولی احساسِ من شمع است که جان سوزه

شبِ تاریک و پُر درده ، خدا داند ولی سرده

تو لیلا مرد و یک زن باش

به فرجامِ همین مجنون بریز اشکی پُر از غم باش

که من هم با نمِ اشکت

به تنهایی بسوزم ریزه ریزه