شعر ناب

درودبرشما
غزل مثنوی خوبی بود ومی تونست بهترم باشه
البته ببخشید جسارتم رو برادربزرگوارم
شعرتون خوب شروع شده تصاویرش هم خوبه چندتاتصویرقشنگ هم داشت
.بارمعنایی خوبی هم بعضی بیتهاداشت
اما باتوجه به بیت اول شعرتون
وزن شعرهم بسیارمشکل داره:
تقدیر چنین بود که در بند تو باشم
مفعولُ مفاعيلُ مفاعيلُ فعولن
بحرهزج مثمن اخرب مكفوف محذوف (مستفعلُ مستفعلُ مستفعلُ مستف)
اگراشتباه نکرده باشم باید وزنش اینگونه باشه البته چگونه خواندنش هم مهم است که ممکنه مخاطب را درشناختن وزن دچارمشکل کنه اما به هرحال شعرشماتقریبا بیشتر بیتهاش دارای مشکلات وزنی است ودربعضی جاها هم قافیه مشکل داره قافیه هابخش مپنوی تقریباهمه شبیه هم شده اند
واین بیت هم اصلا قافیه ندارد:
نایی که به دام نی در افتاد
فریاد ز بلبلش در افتاد
باید یه دستی به سروروش بکشید تاوزنش درست شه
ومطمانا اگر بیشترشعربخوانید کم کم وزن شعرهم دستتون خواهدآمد چندباربلند بلند شعراتونو بخونید خودتون متوجه میشید که مشکل داره
والبته بازم ببخشید که فضولی کردم منم شاگردی بیش نیستم ودرشعرهای همه ی ماازاین مشکلات بوده وهست وان شاالله که با تلاش بیشتربهتروبهترم خواهدشد
موفق باشید

سلام
عرض ادب خدمت انصار شعرِ ناب

اگرچه ادبیات و خاصه شعر از روان‌شناختی و روان‌شناسی و رفتارکاوی و نگاهِ و ایدئولوژی و چه و چه شاعر بر می‌آید امّا شخصیتِ افراد شاعر، چه شاگرد و چه ماهر یک چیز است و معدلِ اطاعات از چگونگی و فنونگی و عروضگی چیز دیگر، به‌قولی نقد بر مرامِ شاعر نیستن دارد و در پیِ چیستن رفعِ اشکال و عیوبِ شعرِ مرقوم و اثر مکتوب‌ست، این‌را عرض کردم چون گاهی و شاید بیشتر از گاهی تا به فردی که شاید برایِ نقاد دوست‌داشتی و عزیز نیز باشد نقد می‌شود زود از کوره در می‌رود و فکرِ می‌کند نقد شخص شخصیت‌ش را هدف قرار داده!

نه آقایِ محترم
نه خانمِ خانوم
نه خواهرِ من
نه برادرِ من
نه جانم
نه عزیزم
نقد تنها و فقط و فقط شعر را از شالوده‌اش گرفته تا پالوده‌اش می‌خواند، و حتّی اگر زهرآلود باشد می‌خورد، وَ بعد با بیانِ نکاتِ قویِ اثر و سپس با طرحِ اَشکالِ اِشکالِ عروضی، ضعفِ تألیفی، بدایع‌صنایعی و نقصِ ارکانی، قافیه‌ای و چه و چه آن را منصفانه گوشزد می‌کند آن‌هم با نگاهِ آئینه پندارش، پس صراحتِ لحن دارد به‌قولِ عالی‌جناب شعر

آینه چون نقش تو بنمود راست
خود شکن آئینه شکستن خطاست

پس لطفاً خدا را خدا را خدا را در نقدِ نقاد صراحتِ لحن را تندی مزاج نبینیم و نخوانیم

این‌ها را گفتم چون وقتی نقاد زحمت می‌کشد و وقت می‌گذارد و حرف‌هایِ مگو را می‌خورد و به جان می‌خرد اکثر قریب به اتفاق افراد با این‌که گزینه نقد را خود فعال کرده‌اند و از طرف سایت و مدیریت سایت و نقد و نقاد اصرار و اجباری در کار نبوده است افراد اولاً ناراحت می‌شوند و با عصبانیت برخورد می‌کنند و نقاد را شمر و ابن ملجم می‌بینند ثانیاً در بیشترِ مواقع اصلاً برایِ آن‌چه گوشزد شده ارزش قائل نمی‌شوند و پس از بیان ده‌ها بارهٔ مثلاً نکته‌ای باز نقاد آن اشکال را در اثر بعدی و بعدی و بعدی‌شان می‌بیند، در حقیقت امر انگار نقدِ نقاد با دیوار بوده است!

حرف دیگر
بعضی فرد و افراد فرضاً عزیز نیز حتّیٰ زحمت به‌خود نمی‌دهند بااین گستره و گسترش و گستردگی برنامه‌ها و نرم‌افزارها و گوگل... در ادعایِ شعر و شاعری یدطولا و انواعِ ادعا و امضا دارند امّا آن‌قدر غلط املایی در نوشته‌هایِ‌ ارسالی دارند که آدم می‌ماند چه بگوید، بخندد یا به‌حالِ ادبیات یک‌دلِ سیر گریه کند!

و حرفِ آخر این‌که

صدالبته واضح‌ست و قطعی و حتمی
که

نه هر که سر بتراشد قلندری داند!

پس نباید هر فردی اجازهٔ نقد به‌خود دهد وقتی خود، نشده‌است آ‌ن‌چه شاید و باید


سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند