کرونا

(شوخی با سعدی شیرازی)

ما بدنبال عیب سلطانیم
در به در به عشق جانانیم
دل بخواهم نخواسته ام که نبود
هر چه آنرا نمی دهند آنیم
گه بدزدند و گره گران سازن
ما بجز این دگر نمی دانیم
چون دلارام نشسته در لایوش
سر ببازیم و رخ نگردانیم
دوستان در هوای شهر و دیار
سم فشانند و ما سم افشانیم
در سفر رفتن از دیار شمال
عیب ما گو مکن که نادانیم
چونکه ویروس گرفته شد به جهان
ما  هنوزبه عشق دستانیم
تنگ چشمان  که هر دکان بستند
ما تماشاکنان بستانیم
آنکه می گفت بمان بخانه وما
در خم پیچ و عشق و حیرانیم
هر چه گفتند که پیشگیری بکنید
بی خودی شد که ما پشیمانیم
سعدیا بی وجود ویروس و ما
همه جا گرفته نستانیم
ترک جان عزیز بتوان گفت
ترک چالوس و راه نتوانیم

۲۲ اسفند۹۸ _ نوروزنیا