باران می بارد

بنظرم رسید که یکی دو مورد اضافه نمایم

واقعیت این است که متأسفانه سعادتِ خوانشِ سروده هایتان را نداشته ام( قصور از بنده بوده، میپذیرم... ببخشید)

تقریبا سه چهار شعر اخیرتان را خواندم. دوبار خواندم.
کوتاه، پرمفهوم، احساسی، پیامگذار، گفته ای و رفته ای.
تمام
به کرسی نشانده ای و خواننده را به رودرواسیِ ذهنی وا داشته ای
چقدر جایِ این سرایشات بر گُرده یِ گِرد و گودِ شعرِ رها شده یِ رنجور، خالیست ( درودتان میفرستم)
یک تشبیهِ کامل. یک شَبَهِ آشنا
باران و تو
پاکی و عطر و سپیدبختیِ واژِگان

تأکید باران را دوست داشتم
همین تأکید، میطلبد که بعضا برایِ ارتباط شعری و تسلسلِ کلمات و زدودنِ غبارِ فراموشی و هجرانِ معانی، یادآوری گردند و بازآفرینی و رجعت و فرگشت شوند
همین اینان شاید بعدها در بطن و متن و هُرمِ واژه ای تازه،بِزایند و بیآرایند.

زمستان
ای گلوچرکینِ گندمْ دُزد
به
خاکِ
خاکِ
خاکستر نمی ارزی
بهار آمد

_______________


جناب ظهوری،چقدر دوست داشتم چتر هم در بغلت داشته باشی


باران می بارد
ومن خیس از شعری می شوم
که هوایِ چترِ تو را دارد

____________
چقدر دوست داشتم چتر بیآوری

اصلا بگذار چتری برایت بگویم:



چترها همرازِ باران نیستند
چترها خیس اَند
ولی با یادِ باران نیستند
چترِ من،اینک بگو
خود را کجا پیدا کُنَم؟
سَر به سَر
کوچه به کوچه
گرمیِ دستت
کجا پیدا کُنَم؟
چترها رفتند
چترها دیگر برایِ شهرِ باران نیستند
خامُش و افسرده اند
دیگر تو گویی نیستند
چترها رفتند و هرگز
فکرِ دریا نیستند
چترها پژمُرده اند
رویایِ صحرا نیستند
چترها ساکت شُدند
در ذهنِ فردا نیستند


___________________________

صنعتِ ادبی طباق مابینِ قطره ( فرد و تنها) و از سویی باران ( بارشهایِ وافرِ قطرات یا ریزشهایِ بسیارِ قطره) که نقطه یِ مقابلِ تک بودن و تنهائیست،برجسته است

یا

آرایه یِ خرق عادت ( خیس شدن از شعر) وجهه ای به شعر داده شده که ظاهرا میتواند بخیسانَد،بشوراند و بپریشانَد... معانی اخیر در معمول قابل لمس و میتوانند از خصیصه یِ شعری باشند ولی خیساندن و خیس شدن قابل تأمل و یک خرق عاده است.یک تصویرسازیِ دور از ذهن که خالق برایِ اعتبارِ اَثَرش به آن نیاز دارد.


و من خیس از شعری میشوم که عطر تو را دارد( وقتی در سروده ام ردّ پای اوست،یاد و باشندگی اوست،بوی و عطر اوست. از شرم یا از شوق یا از هجر و دلآشوبی و دلتنگی اش،غرق در اشک و آه میشوم و آنگاه در بطنِ واژگان مدفون میگردم)


✍️عیسی نصراللهی

زنده باشی