پروانه ی آبی

پروانه ی آبی

هر  بار  که  با  جاے  خالیت
روے  نیمکت  تنهایے  ام  راز  و  نیاز  میکنم
یڪ  پروانه  ے  آبے  جاے  تو  نشسته
آرام،  بی‌صدا،  گوش  به  حرفهایم  میسپارد
من  فکر  میکنم
شاید  این  پروانه  ے  آبی
قاصدے  از  سمت  تو  باشد
شاید  حرفهاے  مرا  در  گوش  باد  زمزمه  میکند
تا  تو  آنها  را  بشنوی
شاید،  هم  هر  روز  رنج  سفر  را  به  جان  میخرد
خودش  را  می‌رساند  به  تو
روے  شانه  ے  مهربانت  مینشیند
کلمه  به  کلمه  حرفهاے  مرا  در  گوش  تو  نجوا  میکند
پروانه  ے  آبیِ  من،  بگو،  رازهاے  مرا.
بگو  صداے  من  چه  سوزناڪ  است
وقتے  به  جاے  خالیِ    او  
می‌گویم  که  دوستش  دارم