ماه زیاد است

درسینه آتش نفسان آه زیاداست
آهوروش وسرو قدو ماه زیاداست

انکار فراوان شود وکفر فراوان
در شهر اگر آدم بد خواه زیاد است

عاشق به تمنای تو در سیر جنون رفت
می گفت در این دشت فنا راه زیاد است

دیوانه به دریا زد وبگذشت ندانست
در ساحل غم آدم آگاه زیاد است

چشمان زلیخا نگران بود نفهمید
یوسف که به کنعان برسد چاه زیاد است

ایماه به آسودگی خویش میندیش
هرچند در این کنگره درگاه زیاد است
موسی عباسی مقدم


صاحب اثر درباره خودش گفته:
من موسی عباسی مقدم متولد هزارو سیصدو سی وهشت ساکن خراسان رضوی شهرستان چناران مدت بیست سال است سرودن را شروع کرده ام البته قبلن هم چیزهایی به نام شعر می گفتم وبعد پاره می کردم سه تا کتاب هم تا به حال چاپ ومنتشر کرده ام به نام تا آفتاب-- سایه وسنک-- وعروس کلاغها--یک مجموع شعر دیگر هم به نام نمای نزدیک در دست چاپ دارم

شاعران بی ادعای غزل و اشعاری که با مخاطب حرف می زنند
آثار زیادی را از این شاعر خوانده ام ولی "ماه زیاد است" موسی عباسی مقدم بر آنم داشت تا چند خطی را در زیر این اثر منحصر به فرد قلمی کنم.
بسیاری از قدما و جدیدی ها به این نکته و قابلیت در غزل پی برده اند که این قالب توانایی برقراری ارتباط بین ابیات را هم در مصاریع یک بیت و هم به شکل عمودی دارد. یعنی بیت ها می توانند در امتداد هم به یک موضوع واحد بپردازند و مکمل یکدیگر باشند.
اما استقلال مصرع یا بیت خاصیتی است جادویی و کمتر شاعری را دیده ام که بتواند این خاصیت جادویی را به کار بگیرد.
در این روش مهجور، تنها توانایی شاعر خواهد توانست که زمینه ذهنی خود را در موضوعی واحد با واگویه هایی مختلف به خورد مخاطب دهد.
به نظر می رسد در چنین روشی صاحب اثر باید به قدری تمرکز ذهنی خود را با زمینه های ذهنی خود هم ارتعاش کند که به محض خروج بیت مطلع انرژی ساطع از بیت ابتدایی قلعه ذهنی مخاطب اثر را بدون هیچ مقاومت اضافی فتح کند و مراسم تاج گذاری سلطان جدید را در ذهن به نمایش بگذارد.
کاری که موسی عباسی مقدم در این غزل توانسته به خوبی از عهده آن بیآید.
صاحب اثر با زیرکی و هوشیاری با اولین تیر ظریفی که از ترکش اثرش در می کند شهر ذهنی مخاطب را فتح می کند. ارتعاش حاصل از بیت مطلع
درسینه آتش نفسان آه زیاد است
آهو روش و سرو قد و ماه زیاد است
به قدری نافذ است که با همراهی پدیده تشدید البته نه به شکل فیزیکی رایجش، دیاپازون پرده های ذهنی مخاطب را به ارتعاش وا می دارد و این لرزش هاست که مخاطب را در قالب شخصیت اول اثر به دنبال خود می کشد.
بهره گیری از ترکیب ( آتش نفس ) مخاطب را به کلنجاری ذهنی وادار می کند تا ببیند آیا خودش هم شامل این دسته خواهد بود و آیا اصولا ترکیبی که شاعر به کار گفته با چه هدفی طراحی شده و آتش نفس یعنی چه؟
اینجاست که مخاطب خود را به سیل اثر می سپارد و مجبور می شود همراه با امواج به سرمنزل سیلاب برود.
جدا از بحث محتوایی این اثر بررسی ردیف " زیاد است " را به گونه ای می توان بروز حکایت وجود کثرت از وحدت در لایه های ذهنی صاحب اثر دانست که در مصرع
یوسف که به کنعان برسد چاه زیاد است
می توان به عنوان شاهد مثال در موردش به بحث نشست.
هرچند هنوز بحث در مورد این اثر "مستقل روش" ناتمام است و مجال به پرداختن ادامه اش از عهده این بنده خارج ولی توصیه ای است برای دوستداران شعر که با خواندن و تعمق در این اثر بد نیست روش استقلال مصاریع و ابیات را آنچنان که بایسته باشد تحلیل و بررسی کنند.


عزت زیاد
وحید سلیمی بنی. بیست و یکم مهرماه نود و نه خورشیدی