حادثه‌ی سبز

سلام
این تقریبا همان بود که میخواستم . یعنی برعکس آنچه خودت فکر میکردی شعر باید از همه چیز آزاد باشد و من منتقد این تفکر آنارشیست بودم ، دیدی که حفظ بایدها و نبایدها شاعرانه چقدر به انتظام ساختار سروده ات کمک کرده است . در این سروده وجود ترکیبات موفق ، حفظ ارتباط خطی و عمودی و فراموش نکردن خط بیان از ابتدا تا انتها ، استعاره ها و پیام مندی شعر به زیباتر شدن کار منجر شده است .




بهارِ خاموش از ضيافتِ باران
كرامتِ دريا
اميد سنجاق شده بر لاله هاي گلگون
آياتِ بوسه هاي بي پروا
زهدانِ رهايي
شهوتِ پرواز

آنچه که کار را بزعم بنده دلپذیرتر نموده ، ارتباط بین خود کلمات است بعنوان مثال :

شکوفه با بهار
رود با دریا
زهدان با شهوت
و
اشراق با مقدس

اما هنوز هم شعر کار دارد و جوان بودن شاعر در بعضی خطوط مشهود است که قطعا این مشکل در آینده و با کسب تجارب بیشتر و روانتر شدن و پخته تر شدن شاعر برطرف خواهد شد بعنوان مثال همان خط اول شعر :

در شعرم بشارتي سبز آشكار ست
كه در طايفه ي حسرت شكوفه ميدهد

که کلمات طایفه و آشکار را مناسب نمیبینم . در شعرم بشارتی ست سبز ، که نیازی به کلمه ی آشکار احساس نکردم . و یا شکوفه دادن در طایفه هیچ عقبه ی معنایی ندارد . به جای طایفه از خاک / کویر / جنگل / گلدان / شاخه / زمین و .... میتوانستی استفاده کنی که به واژه ی شکوفه راه داشتند .

در مجموع معتقدم برغم پاره ای از تشابهات کلامی که در این شعر با شعر یکی دو نفر احساس نمودم ، در کل ترقی و پیشرفت نمایانی داشتی و میتوان روی آینده ی این قلم امیدوارتر از قبل شرط بندی نمود


دوست و دوستدار تو
مانا