آبی آرامش من

آبی آرامش من
باید که آیه آیه تو را در هزار جزء
از آسمان وحی -به قرآن- بخوانم‌ت
باید تو را شبانه، در آغوش هر که ای
حتی اگر به خواب سلیمان، بخوانم‌ت

باید تو را و نازک پیراهن تو را
فانوس راه کشتی بی‌ناخدا کنم
مرداد چشم‌های تو نزدیک‌تر شده
شاید بهانه‌ای شود و کودتا کنم

شاید برافتد از تب تند نگاه تو
سرمای بی‌تفاوت قطب مدام من
هی طاق و جفت می‌کنم این تاس کهنه را
شاید که قرعه‌ی تو بیفتد به نام من


باید به قرعه‌ام بنشینی که روزهاست
چشمم خمار جرعه‌ی لبریز جام توست
هر سو نگاه می‌کنم از تو نشانه‌ای ست
جام جهان‌نمای دل من به نام توست

نام تو نام سبزترین لحظه‌ی بهار
تعبیرش التزام دوباره شکفتن است
وقتی صدات می‌کنم و پلک می‌زنی
نام تو نام آبی آرامش من است
علیرضا شاه محمدی (عشاهیر)


پس از روزهای پرالتهابی که گذشت نگران نیستم به محض باز شدن پنجره ی سبز، صفی دراز تشکیل شود و پنجره ها برای سبقت به هم تنه بزنند چرا که به نظر می رسد بیشتر کاربران سایت متوجه شده اند دارویشان را از کدام پنجره سبز تهیه کنند و برای تماشای سیرک سر به چه پنجره ای بزنند.
آن چه این روزهای پرالتهاب آموختم رسیدن به تعادلی بود که اطمینان داشتم به آن خواهم رسید و حالا که کشتی طوفان زده پنجره های سبز به آرامش رسیده بد ندیدم دستی به سر و گوش \\"آبی آرامش من\\" از علیرضا شاه محمدی (عشاهیر) بکشم تا خماریم را که چند روزی است با خمیازه و استخوان درد همراه شده برطرف کنم.

قبل از ورود به آبی آرامش من بد نیست نگاهی به آمارهای بازدید آثار عشاهیر بیندازیم و توفیر ریالی صد تومان این آمارها را به لطف پنجره های سبزی که گشوده می شود در آثار این شاعر خاص بررسی کنیم.

\\"شاعر خاص\\" و آبی آرامشش
بار توازن این اثر که از قطعاتی به هم پیوسته تشکیل شده را \\" مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن\\" به خوبی به دوش کشیده است. وزنی که در آن به واسطه روانی، زبان هرطور که ذهن اراده کند می چرخد و به خاطر فرصت هایی که در اختیار صاحب اثر می دهد یکی از روان ترین و نزدیک ترین اوزان شعری است به گفتار روزمره.
ذهن عشاهیر به نظر می رسد این نکته را به خوبی درک کرده و با بهره کشی از آن کوشیده تا آن چه را اراده می کند در عضو نرم تحت امرش که سرخی اش سرهای سبز را به باد داده، جاری کند.
شاهد مثال این رندی ذهن را در بند اول این اثر می توان به ارتباط آیه و قرآن، شبانه و خواب به وضوح دریافت.
نکته ی دیگری که نباید در بند اول این اثر از آن غافل شد دو خط تیره ای مصراع دوم است که نبودنش را بهتر می شد پذیرفت.
- به قرآن – بی تردید برای اهل اشاره نه تنها تکیه بر کتاب است بلکه بزرگی و اعتلای سوگند جلاله را بر شانه های مخاطب اثر خوب می نشاند تا هر کس از ظن خود با این ترکیب همراهی کند.
هر چند این حالت تعلیق در ردیف بند اول (بخوانمت) هم دلالت می کند که مخاطب را به خودش وا می گذارد تا قرائت را نیت کند یا احضار کردن را.
اما جدا از این ظرافت هایی که گذشت در بیت دوم بند اول شاید بهره گیری شاعر از ترکیب – تخت سلیمان – با توجه به شبانه ای که در مصرع اول شعر را یاری کرده می توانست گریزگاه دیگری برای مخاطبی ایجاد کند که مرغ ذهنش را به دورترها بپراند و گنجک کهن را دریابد. با این حال آن چه در نسخه اصلی شعر رقم خورده هم بی کم کاست است و لایق ستایش.

در بند دوم اما اشاره زیرکانه صاحب اثر به کودتای معروف بیست و هشت مرداد به خوبی خودنمایی می کند و ارتباط خود با بهانه ای که از چشم های معشوق صادر شده قوت می بخشد.

عشاهیر اما در بند سوم مخاطب را با تقابل تند تب و سرمای بی تفاوت قطبی رها می کند تا در بیت بعدی شاید تاس بخت و اقبال برایش خوش بنشیند تا آن چه را می خواهد به یاری قرعه به دست آورد. به نظر می رسد اطمینان شاعر به نشستن تاس در ساعت اقبال به قدری زیاد است که برای هیجان بیشتر عنان کار را به نشستن تاس سپرده است ولی روی دیگر سکه می گوید صاحب اثر به قدری از کلنجار رفتن با قضا و قدر فرسوده است که به آن چه قرار است اقبال برایش رقم بزند رضا شده.

اما بند چهارم و امر عاشق به معشوقش با استفاده از \\"باید\\" نشان می دهد که کاسه صبر عاشق سر رفته و خشم درونی ذهن صاحب اثر با صدور این دستور تخلیه می شود (باید به قرعه‌ام بنشینی که روزهاست) سه مصراع بعد از این دستور را می توان توجیهی برای نرم نشان دادن خوی عاشق در برابر معشوق دانست که مانند حنایی است که با صدور دستور \" باید \" رنگ باخته و از یک فریب ذهنی خبر می دهد.

پس از تخلیه روانی در بند ماقبل آخر شاعر که به ارضا رسیده سعی دارد سفره کار را جمع کند و با پیش کشیدن بهار و شکوفایی ذاتی آن گریزگاهی برای لطافت بیشتر برای خود مهیا می کند تا بستری برای استفاده از نام شعر در مصرع پایانی ایجاد کند و با آوردن ترکیب - آبی آرامش من – خود را از زیر فشار آرواره های موریانه ای که با جان ذهنش افتاده تا این اثر خاص را جان بخشد آزاد می کند.

آبی آرامش من که به مدد طبع عشاهیر جان گرفته اثری است که شاعر آن سعی می کند با لایه بندی های مختلف تکرار عشق را در آن با پوشاندن پارچه حریری ای نازک مخفی کند. انگار صاحب اثر تصمیم دارد گاهی با کنار زدن گوشه ای از این پارچه نازک و لطیف که زیر آن پیداست دل مخاطب را بلرزاند و در تن و ذهن مخاطب گرمایی مطبوع به جریان بیندازد.

هر چه هست بد نیست پس از گذر از آبی آرامش من عشاهیر توقفی در مسئله تفاوت شعر با نثرهایی که به قول عروضی سمرقندی در چهارمقاله اش مقوله ی آن را می توان جدا از شعر دانست داشته باشیم و تا نوشته ای برادری اش را با شعر به اثبات نرسانده به داد میراث خواهی اش از گنجینه شعر فارسی توجه نکنیم.

عزت زیاد
وحید سلیمی بنی 19 شهریور 1399

حضرت دوست جناب شاه محمدی عزیز
با سلام و درود.



باید که آیه آیه((تو را))در هزار جزء
از آسمان وحی -به قرآن- بخوانم((‌ت))
باید ((تو را))شبانه، در آغوش هر که ای
حتی اگر به خواب سلیمان، بخوانم‌((ت))
بهترین شاهد مثال را برای حشو آشکار در بند نخست این چهارپاره ی فاخر آفریده اید . دست مریزاد.