قلّاب

«قلّاب»

از آن عشقی که من دارم، اگر داری تو آگاهی
قسم بر خطّ چشمانت! نگاهم کن هر از گاهی

تویی تفسیرِ آرامش، تویی خورشید را تابش
اجابت کن تو این خواهش: مکن در عشق کوتاهی!

نباشد عشقِ ما خاکی، که پیوندیست افلاکی
چنین مهری به این پاکی ندارد میلِ گمراهی

تنم در برفِ بهمن شد، دَمَت آذر در این تن شد
چه گرمابخش در من شد، بتاب ای ‌شمسِ دی‌ماهی!

گرفتارم به بی‌خوابی، مگر من را تو دریابی
شناگر همچو قلّابی بجو این مُرده‌دل ماهی!

تو در من رخنه می‌کردی، مرا از پا در آوردی
تو هم دردی و همدردی! مرا هم راه و همراهی!
 

#سینا_سجودی