صاعقه

‍ ‍ ‍ ‍ ای جنگل خاطراتم
من‌بانوی سرزمین  شعرم
پراز واژه های ترش وشیرین
گاه تلخ  گاه گس 
دلم  هوای کوچ کرده است
لعنت برتو ای صاعقه
دیگر برایم زیبا نیستی
من مادر جنگلم
آه...  چه آمد برسرم
سوختن تمام عزیزان 
سربه فلک کشیده آهم
جوانه ونوجوانانم  خاکستر شدند
وای برمن 
سنجاب از بی پناهی 
به آغوشم چسبید
   قلبم را سوزاند
من خواهر جنگلم
برادرانم  سوختن در آتش  کینه طبیعت
آخ خدای من 
لعنت بر تو صاعقه
من بانوی آب و آیینه ام 
کاش اول من می سوختم
نمی دیدم داغ عزیزانم را
چه  ها که نکردی بامن  

ای باران سیل آسا 
کاش هرگزنمی باریدی
خیلی دیر رسیدی
 بیزارم از همه ی  دیر رسیدنها
پرنده های خوشخوان از دیارم رفتند
من نیم جان
نمیدانم
آیا زنده ام
یا  زنده  خواهم  ماند
که دوباره
 سایه ی شاخساران  را بر سرم ببینم

کبری یوسفی

دوستان وعزیزان

هرگز
ماسک یادتون نره😊

زنده باد زندگی😊🌾🌾🌿🌿

ز