( مناجات 2 ) قصیده حمدیه تقدیم به حضرت دوست

                                              لا الاه الا هو

مهر و ماه اسمان شعر من نام تو بود

هفت اقلیم محبت سر به دامان تو بود

---

زهره را ناهید گویند و ونوس و دیگری

عشق تنها یک طریقت کو همان راه تو بود

---

ان بنات السبع هم افسانه و نقش و نگار

مشتری دارد زحل را , همرهم نام تو بود

---

لیلی و شیرین و عذرا , وامق و ان دیگری

من نه مجنون و قیسم , جان من پای تو بود

---

دل زما رفته کنون تیره همه جان و فسوس

هجر  نی امید  پاینده   همه وصل تو  بود

---

کس ز رحمت چون تو یک غمزه  نکرد

نعشها گشته  به افلاک همه سلسله زنار تو بود

---

هر دمی عاشق نو خاسته ای گشته به خاک

حرمت خاک به  دو  باد چو او یار تو بود

---

سوسن و یاسمن و زنبق و سنبل به جهان

ارمغانی است ز تو پیش رخ یار تو بود

---

این صفای دل ادم همه از لطف تو بود

ما همه صافی و دل اینه  روی تو بود

---

در جهان نیست خبر از من و مای دگران

تو  تجلی  بنما  کو  همه  اسباب  تو  بود

---

(( دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند ))

لطف تو گشت سبب  شهره افاق  تو  بود

---

زانکه معراج همه اهل زمین  سوی تو بود

در  سفر باشد نیازی  وانهم  ان  ذکر تو بود

---

همه تسبیح تو گویند نباتی و جماد و ثقلان

خود  ندانست  ولی  گردش دل  بهر تو بود

---

سر سپردیم به تو ما همه از روز الست

لیک ان فتنه ابلیس  هم از  رون  تو بود

---

گفته های  بشری  زانکه  زمینی باشد

جملگی  عیب بوَد , حسن به اسماء تو بود

---

هر  خرابی  به جهان کار منی  است

انهمه  خوب  و خرامی همه  از کار تو بود

---

عشق  را  منظور و مقصد  چون  تو یی

دلبر و  دلشیفته مشغله اش ذکر  تو  بود

---

فاش گویم شعرهایم  همه از لطف تو بود

دُردی  و اب  حیاتم همه از سحر تو بود

---

چونکه حنانی و منانی و غفار الذنوب

سبحه شبهای تارم ذکر  العفو  تو بود

---

چون رحیمی و کریمی و  ودود

ذو الجلالی هم ز اکرامت همه نام تو بود

---

دل فروزان و نگه مرصوص باید داشتن

جمله سرگردان به اسماء و سپس نعت  تو بود

---

وارهانم  ز خود  و در همه احوال تو یارم  میباش

خواستارم من کمال الانقطاعی و همه  گاه , تو بود

---

روشنی بخش دل و دیده  دل  باش  مدام

تا رسد دیده به جایی که همه نور تو بود

---

گر به کانسار شکوهت رسد این جانٍ فگار

جان  معلق  بر  در قرب  مقامات  تو بود

---

عز قدس کبریایی گشته معراج حقیق

جنت الماوی  سرای ان حبیبان تو بود

---

قلب ما از طین چو با عشقت عجین

خامه ی حٌبی بیامد اینهم از لطف تو بود

---

حمد گویم با سپاسی در  نهایت شکر تو

بر فتوحی ما  نیاز  و  بی نیازی را تو بود

---

بار الها کن فزون از لطف خود کشکول ما

من اجاب  دعوتک در  زمره یاران تو  بود

---

از  تجلی  جلالت جمله مدهوشان همه

ان انا الحق گفته  رفته بر دار قضا یار تو بود

---

بیدلی چون شعر حٌبی گفته بهر محبوب ازل

شاد گشته چونکه دل خمخانه حب تو بود

----------------------------------------

رون = امتحان

-------------------

ردی  واب حیاتم  همه  از  سحر تو بود