دلتنگی

پر زدنم بی رنگ است

شعرهایم بی رمقند

با دلتنگی در زندان غم هم بندم

چه داستان بی روحیست داستان زندگی

خوشی ها زودگذرو فراموش شدنی اند

ولی غصه ها پایدار

چه کسی درک میکند کوچکی دنیا را

چه رازی درون این زمین بی روح مخفیست

دست نوشته ام را کسی نمیخواند

کسی لابه لای پر قاصدکها رمقی نمیبیند

سایه به سایه در حرکتم به جلو

ولی هر چه میروم به عقب نزدیک میشوم

کاش میشد روی زمان پا گذاشت

و آن را از حرکت باز داشت

و یک سوال دارم؟؟؟

ما حاکمان جهانیم یا جهان حاکم ما؟؟؟؟؟