سیاه وسفید

دنیایی سیاه و سفید با آدمای رنگی...
پشت دیوار ذهنم پر از فریادهای است که هرگز شنیده نشد
پشت ناگفته ها گفته های است که به زبان نیامد
و پشت هر آمدنی رفتنیست
گویی که هرگز به این جهان قدم نگذاشته بودیم
شاید هم پشت این هیچستان همان هیچ بزرگ است
با مهرهای سیاه و سفید و آدم های رنگ پریده
پشت دیوار سیاه، سایه ها با هم به گفت وگو نشتند
پشت این دیوار که که پنجره ای نیست دری هم باز نخواهد شد
پشت این درها کسی منتظر است...

شاید هم هیچ کس نیست

شاید....