میرانی ؟

ما را به جرم عاشقی ، از میکده بیرون مران  

                                                             باده از این ساغر بگیر  ، لذت بود تنها در آن

ما ملحدان مسجدیم ما را مکن بر توبه امر

                                                          تقوی و درس و زیرکی  ، بر ما بود باری گران

میرانی ؟ از این میکده ، با آنکه ما وابسته ایم

                                                          ما در بساط عاشقی ، عمری شدیم جامه دران

بیتی بر این دفتر بخوان ، در ادعای عاشقی

                                                                  شاید که پابندت کند در این فضای بیکران

چشمان و گیسوی سیه ، خال لب مشکین او

                                                                زینرو سپیدی می کنی ، باشد ترا بار خران

تا کی ؟ عتابم می کنی ، بر مستی و دیوانگی

                                                         ای بی خبر ما گشته ایم ، از این گذر صاحبقران

طوفان در این معبر بود ، آسوده خاطر پا منه

                                                          ترسم که تکفیرت کنند ، در مدرسه  پرده دران

با عرض معذرت این سروده هنوزویرایش نهایی نشده

مشتاق نظر دوستانم