سرآغاز خلقت

روزی از روزهای آغازین
پرستو بود و خورشید و درندشتی که قبای گل پوشیده 
کره مادیان کهر فرمی که خوابیده
قبل از آن اما اندکی شیر نوشیده
میچکد شبنم نم نمک از روی ساقه گندمها 
ساعتی از ساعات نیمه شب..
دیشب
ابر پر احساسی شاید
 بروی کوه ها رقصیده
جای قدمهاشان برمسیرست هنوز
بنظر عاشقی در این جاده خندیده
این حوالی پر شده از نور ..
نابینایی چون من انگار..
خدا را در درون خود دیده .....
بهشتم شاید همین باشد..
آری 
باید همین باشد..........