هضم می کند زمین، هذیان باغبان

ببار ای ابر!
شاید با باران های بعد از این
جوانه ای بزند سر
باغبان غلاف کن تبر را
تا وقت دیگر

چه دست ها که بر چانه!
چه خون ها!
که بر دست ...
نشنیده بودی انگار؛
«کِرم از خود درخت است»

هرس باید از باغ آغاز می‌شد
از درختِ پیرِ کهنسال
نه غنچه‌های در باد
نه گندم‌های ریخته

آری اما
این خاکِ خشکْ مغز
تشنه ی دانه ی خود بود
دوباره فرو بُرد
به نشخوارِ هزاران تبر
میوه ی کالِ بی‌خبر را

دست به کار شو
ببار ای ابر!
چشم به راه تو مانده است
زمین

#مینا_یارعلیزاده

خرداد ۹۹