کورسو (رامی)

ز گرمای هوایش دور بودم
چراغش را دمی از دور دیدم
ز سیمای نگاهش دور بودم
صدایش را ولی هی می شنیدم
ندایی بود که از امیّد میگفت
کلامی بود که بر قلبم می سُفت
یه دل صد دل افتادم به دامش
اسیر و پای در بند و حصارش
ولیکن در دلم شادی میگشت
به دنبالش به آزادی میگشت
زبان را باز کردم که بگویم
به ناگه زوود از خوابش پریدم
از آن پس عهد میبندم که خوابی
به از آن خواب در عمرم ندیدم...

(رامی)