صدای ریگی پشت پنجره

از همی دوستان تشکر میکنم که هدیه ائی

خداوند به پسرک عطا کرده ودل بیدل پیرو

شاد کرده  تشکر کرده وازدوستانم که لطف

کردند دستشان را می بوسم همیشه شاد باشید

 

يسنا قدمت بسي مبارك باشد

بر بيدلي كه چون گلی تک باشد

مارا نبود تحفه ای بهتر بدهیم

در توشه ام تحفه ی اندک باشد

یسنا توغنچه ای مطهر باشی

یارت خداوند تبارک باشد

از دور زنم بوسه به روی ماهت

چون بوسیدن تو تبرک باشد

خانم اصفی

در گلذار وجودم چه سر انجامی تو

نوبهار است وکنون میوه هنگامی تو

یا)و(سین)(نون)(الف)نام گرفتی یسینا)

بهترین نام گرفتی صاحب نامی تو

میوه باغ دلم میوه به بازارم داد

شکری قند لبی مغذ بادامی تو

وهابیزاده

 

 

 

۰

تو ای یسنا ، منم بــابــای بـابـایت
 کسی که دوست میدارد سراپایت
 ترا از گـُل سرشتند و به من دادند
 الهی من فــدای قـــدّو بـــــالایت
 .ایدا ..ازقول بابا

..
 دوچشمانت چـــو آهو برّه میماند
 لـــبانت را به گـُل مانند میماند
 خدایـــا شاکرم یسنا بــه دنیا شد
 بــه لطفت تو قند پُر بادام وقندانم شد

خانم گندم

یسنانوه ی یه مرد فرهیخته ای

مردی که برای من ملائک باشد

بازهم بگویم آخرای شعرم

استاد قدم یسنا مبارک باشد

وهاب زاده

 

          بهر طرف كه مي روم دلم به جستجوي تست

          و انعكاس روشني كه  حس عطر و بوي تست

          قفس قفس شكسته ام بشوق پر گشودني

          چه مي شود كه بشكند دري كه روبروي تست

          یسنا كشيده  قد  برابرم  نياز  اشتياق  تو

          نماز شمس والضحي نشان  آبروي تست

          دوباره  شيهه مي كشد دلي كه مست مست تست

          بخوان حديث الفتي  ترانه  در گلوي  تست

          چه  شاخه اي  خزان  زده  بانتظار  رويشم

          فداي عطر رستني كه در هواي هوي تست

          طلسم سلطه ي عطش  بدست  باورم شكست

          نگاه  ممتد سحر  دوباره  رو بسوي  تست

          شناورم  چنان  (یسنا)  ميان بهت  لحظه ها

      شكفته  فطر عاشقان  دوباره گفتگوي تستر:

طلعت خیات پیشه

 

               در دل وسوسه ام  شوق كسي بود   نبود

               غير تو با  من  و  دل  همنفسي  بود   نبود

               سايه ي  زمزمه ات   بر  لب  من  مي لغزيد

               فاصله  بين  من  و  سايه  بسي بود   نبود

              حس  تو  در  نفسم  بوي شكفتن  مي داد

               قبله ي حاجت  من جز تو  كسي بود   نبود

               سجده ي   نافله ام   شرم   نگفتن   دارم

               چون  دل عاشق  من  ملتمسي  بود   نبود

               با  دلي خسته دگر  فرصت  پروازي نيست

               از  ازل  قسمت  من  جز  قفسي  بود   نبود

               پيچك  سبز   دلم  خاك  درت   مي  بوسيدیسنا

               چون (طلا) در گذرت خوار خسي  بود   نبود

یسنا

 در ماهِ عشق و دوستی ،بیدل به هیحا آمده.
 نقل و نبات است و غزل،یسنا بدنیا آمده
 از خالق هستی فزا ،خواهم که همراهی کند
 دردانۀ ما را که از،کویش به اینجا آمده
 ماهِ جمالش را ببین ، بر مه کنایت میزند
 گویی که ماه ِ آسمان ،در بزم دلها آمده
 باید بخوانم وان یکاد،از چشم بد دورش کنم
 این دختر چون برگِ گل،از شهرِ رویا آمده
 چشم و چراغ پیرِ ما ،جانِ منوچهری ما
 پشت و پناهش بیگمان،لطفِ اهورا آمده

 تقدیم به جناب بیدل گرامی

وهابی زاده

 

اي خوبتر از عطر گل نسترن و ناز

اي پاكتر از قطره ي شبنم به شب راز

تو خوب چناني كه نگنجد بتصو

تو پاک چنانی که نزیبد بتفکر

نازنین

  تا آيه هاي روشن دستت دعا نشد

  چشمت به چشم پنجره اي آشنا نشد

  مي شد شبي ز نور آئينه بگذري یسنا

  گلدسته هاي منطق سبزت رضا نشد یسنا

  چون شانه هاي مهر تو سجاده بابا شد

  دستي كه از محبت دستت جدا نشد یسنا

تمام محبت های تودردل ماست عزیز بیدل

بی محبت دلی که باگریه های تو هم صدا نشد

سحر

کی براتو میمیره جز بابای عاشق

کی برات قصه میگه جز گل شقایق

تو میدونی از غم اشگ ستاره

چشمای یسنا واسه چی میباره

چشمای تو هنوز قاصدک رو نمی بینه

برای پیغوم بابا لب پنجره میشینه

هیچ مادر مثل آزاده درد دوری نکشیده

هیچ دلی مثل مهدی درد عشقو ندیده

یسنا بعد چند ماه دیدنی هارو می بینی

توآینه قلب بابا گل عشقو تو می چینی

منوچهری

 

 

وهابیزاده

۰

تو ای یسنا ، منم بــابــای بـابـایت
 کسی که دوست میدارد سراپایت
 ترا از گـُل سرشتند و به من دادند
 الهی من فــدای قـــدّو بـــــالایت
 ...
 دوچشمانت چـــو آهو برّه میماند
 لـــبانت را به گـُل مانند میماند
 خدایـــا شاکرم یسنا بــه دنیا شد
 بــه لطفت تو قند پُر بادام وقندانم شد

اي خوبتر از عطر گل نسترن و ناز

اي پاكتر از قطره ي شبنم به شب راز

تو خوب چناني كه نگنجد بتصور

تو پاك چناني كه نزيبد به تفكر

وهابزاده

 

 

گرفته بوی ترانه ام خلوت چشمان تویسنا

کجائی ای گل شب بوی بی نشان من یسنا

ترانه برای چشمان تو سر میدهم عزیز ترینم

اگر روزی سربگذاری روی شانه با با یسنا     

کجا ربودی که تنت بوی یاس میدهد عزیز دل

ای امید سر گشته انتظارتنهائی من یسنا        

عجب حکایت شیرینیست انتظاربرای تو

 آمدی باز انتظار میکشم برای بابا گفتن تویسنا

دراین ترانه انتظارمن بیدل یسنا سرودمت

 روزی توهم با با بگوئی ارزوئ من یسنا

به دست بوس تو شعر دست چین کردم عزیز من

الهی  چوفروغ شاعرشوی شعربگوئی برای من

بابا بزرگ

تمام غزلهای من وصف توست

که این چنین سزاوار عطر بوست

تو عطر بوی نفس های منی

که من پس بدادم چنین عطر توست

تقدیم به نوه بیدل عزیز

یسنا تو از جهان دلبران آمده ای

جانا به بهشت جاودان آمده ائی

این آمدنت که شادی آورده بود

پر خنده و شادمان آوده ای

همچو مه شب عدم چو مه بگذشتی

چون صبح ازل زآسمان آمده ائی

پروانه دل ما که آهنگ تو داشت

چون بال فرشتگان آمده ائی

شادی دلم که با تو آمد به ظهور

بگشا در شادی که از آن آمده ائی

فریدون

ای زاده پاک عشق رویا

ای یسنای زیبا و فریبا

دردانه قلب ما توئی تو

صد بوسه زند برویت با با

آهنگ طلوع دل پذیری

بگشوده بسوی تو دل ما

صد بخت که در طالع توست

در دل شکفد مثال گلها

شورو نگهت بیاد آرد

پرواز پرنده های صحرا

با عشق خدا کنم دعایت

تا یار تو باشد او به هر جا

فریدون

 

تیر باران شده ام

زیر رگبار سکوت

تهمتم گر چه رواست

طاقت گفتن نیست

من ندانم دل من سودش چیست

گر چه خونالود است

به نماز ایستاد وسجاده نمایدناپاک

به خودش گوید پاک

جرمم از حد بگذشت

ای دل این بازی نیست

درد خود چون گویم

عاشقم حدم چیست

--=----

سالهاست دایره فکرم

بر محور آن روزها میگردد

آن روز های آبستن عشق

آن لحظه های پر آشوب انتظار

آن نگاه های ملتهب

چه زود

ابرهای جدائی  در آسمان عشقمان

دمیدند

چه روزهای قشنگی بود

آسمان صاف آنروزها

درلابلای خنده های یک کودک

در دنیای محبت آمیز یک مادر

برای همیشه غروب کرد

اما من برای آن قله

در زیر همان تک درخت

خواهم ایستاد

وبیاد خواهم آورد

که با آخرین باور

یک عشق

دوستت داشتم

وخواهم داشت

------

در غروبی جان فرسا

در کنار گلی خزان دیده

بادلی پر زخون

پرآوا

می سرایم سرودعشق ترا

از برای تو ای امید قشنگم

ای امیدی که سالهای دراز

در کنار من ودر آغوش من

آرمیده بودی

چو غنچه زیبا

لب بر لب من

قلب من عاشق نگاهت بود

دیگر آن روز های

زیبا گذشت

آن همه شوروعشق رفت

یاد از آن همه خنده

های کودکانه تو

یاد از آن شکوه وبهانه تو

مینشینم در این

غروب حزین

بیاد بوسه های

شیرین تو

--------

کجا باید رود این

این قلب تب دارم

کجا باید بگرید

این چشم خون بارم

سپهر نیلگون هرگز

نمیداندسزای این

جدائی را

نمی پوید ره این

عشق پاکی راکه من پویم

کدامین دل کند باور

چنین مهرو وفائی را

که اندک نیست

توانی سخت میخواهد

کشیدن بار سنگین جدائی را

شنیدم از نسیم سرد پائیزی

پیام بی وفائی را

تو از مهرو وفا گفتی

سخن از عشق بی مانند خود

اما پیام سرد خاموشت

گواه این محبت نیست

چه خون باراست

پیام اختران امشب

تو گوئی از شراب

خون من سیراب میگردند

چنان سخت است که می سوزد

پرو بال جدائیها

زتو هرگز نمی خواهم

جدائی را

 

 

----

لب تر نکردم به زلالی که از لب تو میچکد

ودل تشنه ترا سیراب میکند

تو در طوفان زندگی جاری

ومن در مسیر عشق تو

گم گشته ام

به امید دستان مرمرینت

کنار می آیم

هنوز مسافر شهر طوفان نشده ام

هنوز در کوه های سر بفلک

کشیده سردر گریبانم

چون این صدای توست

که در گوشم میپیچد

وزمزمه های عاشقانه را

چون زلالی به تن خسته من میساید

به گل لاله نگاه کن

نکند تو هم مثل لاله

زود برنجی پرپر شوی

پرپر شدنت را دوست ندارم

بمان با باورهایت

شایت با ورت کردم

گم گشته شبانه من

بار دیگر بگو دوستت دارم

شاید لحن صدایت

قلبم را آرام کند

اگر صاحب قلبم شدی

همیشه در گوشم تکرار کن

دوستت دارم