ناله هجران

از هجر تو بس ناله و افغان دارم
بازآ که سخن با تو فراوان دارم

هر چند که لب گشوده ام با لبخند
در سینه خود صد غم پنهان دارم

اینبار شده باعث نابودی من
دردی که ز دست قلب نادان دارم

مومن شده ام به آیه ی چشمانت
تصویر تو را کنار قرآن دارم

هر چند که قلب من تپش ها دارد
باور نکنی که بی تو من جان دارم...

آن بوسه مستانه به خاطر داری ؟
من جمله ی اشعار خود از آن دارم

 

از حاصل آن عشق تهی مایه ، فقط

یک قلب شکسته ی پریشان دارم .

یکبار دگر پیاله ام را پر کن!
جان را ز برای وصل ارزان دارم

چشمم پر خون گشت و دلم پر آتش
این شعر پر از درد ، به پایان دارم.