تعبیر

و نگاهی که در آن زمزمه ی سبز صداقت جاریست

سخن چشم تو شعری زیباست

و کلامت غزلی زیباتر

من به آیات تو ایمان دارم

در تو خورشیدی هست

که به تنهایی من می تابد

مثل قانون گل رسته در اندیشه ی باغ

من ز گرمای نگاه تو توان می گیرم

باورت کردم و باران بارید

عاشقت گشتم و نوری تابید

من به آیات تو ایمان دارم

گرچه در پنجه ی تردید تنم می پوسد

ولی از خلوت تو خاطره ای دارم سبز

سفرم از تو به تو فصل شکوفایی نور است و عبور

روشن چشم تو تعبیر بهار

و تنت رویت یک شعر سپید

و لبت زمزمه ی ممتد آیات اهورایی صبح

واژه در وصف شکوهت مغموم

غزل از همهمه ی روشن رگهایت سبز

وسحر همسفر کوچ سماواتی تو

من به شعری که در آیینه ی چشمت جاریست

به بهاری که در آوار سکوتت پیداست

به همین جمله ی آخر که به آن می خندی

من به عطر تن تو محتاجم...