نقش خیال

در اطاقی تاریک و سرد                                                 چشمانم در پی روزنی بود                                              سنگینی پلکم را دگر تاب نبود                                          بر آسمان چشمانم                                                        پرنده ای پرکشید                                                           بر برگ خاطراتم                                                          نقش خیالی کشید                                                            طمع شیرینی به کامم نشست                                           عشق رویید و خنده گل کرد                                             طالع نیک بر فالم نشست                                                  دیری نگذشت زین خیال خوش  که                                       آسمان روشن شد                                                        تیغ تیز آفتاب پرده  را درید                                             نور بر اطاقم تابید                                                        شب رفت و دگر صبح شد                                              عشق مرد و خنده پرپرشد