غمِ خوش

باسلام
زیباست ومشکلی در وزن و قافیه ندارد ولی چون اجازه ی نقد داده اید در کمال ادب و احترام عارضم که در مصراع اول تان
(آه از این غم چه بی‌وفایی تو)
چون ردیف شما (تو) یعنی مخاطب است غم را هم مخاطب می آوردید بهتر بود یعنی میفرمودید
( آه ای غم چه بی وفایی تو)
و اینکه فرمودید نمیدانم این ضرب المثل از کیست شیخ اجل سعدی رباعی دارد که میفرماید
( ای دوست رها کنش که یاری بد خوست
خوبیش نیرزد به درشتی که دروست
بالله بگذارید میان من و دوست
نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست)
مولوی هم که از معاصرین سعدی است رباعیهایی دارد بدین مضمون ولی در این رباعی سعدی که عرض شد این نکته بر جسته تر است
با آرزوی بهترین ها برایتان