بانو

درود دوست عزیز درخواست نقد داشتید با احترام چند نکته تقدیم می کنم

ارتباط عمودی به خوبی حفظ شده بود و ارتباط افقی هم نسبتا خوب بود
پرنده ی خیال به دشت و کویر و باغ پرواز کرد به دنبال گمشده می گردد
خیال انگیزی اثر بالاست و سراینده بالقوه شاعر است اما از نظر استفاده از تکنیک ها و آرایه ها جای کار بسیار است و از این رو شعر به ویرایش و بازبینی نیاز دارد

بانوی غزلها ورفیق شب تارم
بی روی تودرقافیه ها سخت خمارم
(تار به خوبی استفاده شده وسیله موسیقی و تاریک ، ترکیب سخت خمار بودن را دوست ندارم البته نظر شخصی است یا خماری یا نیستی خماری مرتبه ندارد به نطرم باز خمار بهتر بود)
چندیست که رفتی زکنارم به کناری
درحسرت دیدار تو من گاه شمارم
(زِ زبان شعرت کهنه میکنه واژه هایی مثل چندیست عمردست انگار ای کاش ....اکثرا برای پر کردن وزن استفاده میشه البته نه همیشه این وزن یه هجا از رباعی بیشتر داره و دستت تو اختیارات شاعری بسیار باز است در مصرع دوم
من گته شمارم حشو داره چون گاه شمارم)

برگرد که من در دل صحرای کویرم
محتاج قدمهای خوش سبز بهارم
( همونطور که می دونی صحرا و کویر و بیابان از نظر خاک و پوشش گیاهی و .... متفاوتند صحرای کویر ترکیب درستی نیست باید باشه صحرا وکویرم
در مصرع بعدی قدم سبز بهار اصولا بهار در مقابل پاییز و به دنبال زمستان سروده شده اما کود وصحرا به انتظار باران همیشه بوده اند یه ویرایش اینجا نیاز داری این سبز نیز در دل بهار نهفته است وقتی میگی بهار دیگه سبز اضافه است)
گفتم که کجایی صنمایاردل افکار
گفتی که به تفریح بونارم بونارم
(اینجا صنما استفاده کردی چرا ننوشتی گفتم ک کجایی صنم ای یار دل افکار
روی زبان شعرت دقت کن هر واژه وترکیبی را میشه با زبان معیار جایگزین کرد )
در هر قدمم سبزه رسیده سر جویی
کوک است هوای دلم وتنبک وتارم
(تو دل کویر بودی و در انتظاز بهار حالا با قدمت سبزه به جوی رسید و تنبکت کوک است فضای سیال ذهن خوبه ولی این پریشانی حال سراینده را می رسونه که گاه از نبود یار خود را درمانده میبیند و گاه یاد معشوق در سر دارد ولی در سایه چنار خوش است)
با یاد تو و بوی خوش میخک وبادام
در سایه سر سبز درختان چنارم
با کبک دری گشته هم اوا وهم اواز ( گشت زبان شعر خراب میکنه به معنای شدن است با کبک دری می شوم امروز هم آواز)
سرمست تر از قمری وتیهو وهزارم
من ابر سبکبار به هر گوشه روانم (چون ابر سبکبار)
چون شعر تو من قافیه ووزن ندارم ( من شعر توام قافیه و وزن ندارم )